Η σημασία της απόφασης: Η απόφαση για τις τηλεοπτικές άδειες είπε πολλά και σημαντικά πράγματα τα οποία θα είμαστε σε θέση να αποτιμήσουμε όταν εκδοθεί επισήμως και μελετήσουμε το σκεπτικό της. Ήδη όμως από την ώρα τούτη είναι δυνατόν να λεχθεί λακωνικώς το αληθές νόημα της: Ανήκομεν εις την Δύσιν. Ο κατήφορος της χώρας σε ένα τοπίο γενικευμένης λογοκρισίας ανεκόπη. Οι προσπάθειες χειραγώγησης της δικαιοσύνης έπεσαν στο κενό. Η παραμορφωτική πολιτική ανάγνωση του Συντάγματος μέσα από κομματικά γυαλιά περιθωριοποιήθηκε και αποκρούστηκε καταλλήλως. Το δημόσιο συμφέρον της Ελλάδας ήταν, είναι και θα είναι να παραμείνει μια χώρα ελευθερίας, σταθερά προσανατολισμένη στις ευρωπαϊκές αξίες.
Ως νομική απόφαση, η απόφαση του ΣτΕ δεν έλυσε κάποιο σπουδαίο νομικό αίνιγμα, αν και οι σκέψεις του Δικαστηρίου θα είναι διαφωτιστικές ως πυξίδα ρυθμιστικής διαμόρφωσης του τηλεοπτικού τοπίου στο μέλλον. Δεν χρειαζόταν να είναι κανείς φωτεινή διάνοια περί τα νομικά για να διαγνώσει την κραυγαλέα αντισυνταγματικότητα του νόμου Παππά. Ωστόσο, η απόφαση, ως νομικό γεγονός, ως αυθεντική διάγνωση του δικαίου από το αρμόδιο όργανο της ελληνικής πολιτείας, είναι σπουδαία για τρεις κυρίως λόγους.
Α) Πολυφωνία: Η σημασία της απόφασης για την ελευθερία του λόγου και της ενημέρωσης είναι τόσο προφανής όσο προφανής είναι και η χρησιμότητα των πολλών κουμπιών πάνω στο τηλεκοντρόλ.
Β) Ανεξαρτησία Δικαιοσύνης: Η Δικαιοσύνη παρέμεινε στο ύψος της. Ανεξάρτητη παρά τις συστηματικές και διαρκείς παρεμβάσεις από την εκτελεστική εξουσία, παρά τον ψυχολογικό εκβιασμό με τα χρήματα των καναλαρχών τα οποία δήθεν θα στερηθούν ασθενείς και ορφανά. Όσο για τα τζούφια παράπονα για εμπόδια στο κυβερνητικό έργο αρκεί να υπομνησθεί ότι στις Δημοκρατίες καμία εξουσία δεν είναι ανεξέλεγκτη, ασύδοτη και ελέω Θεού κυβερνώσα. Στην συζήτηση για την ίδρυση του Συμβουλίου Επικρατείας το 1911, ο Δεμιρτζής παρατηρούσε σχετικά:
ουδέποτε το κοινοβουλευτικόν πολίτευμα θα είναι δυνατόν να παραφθαρή μέχρις αυτού του σημείου, ώστε η επιδοκιμασία της Βουλής να είναι δυνατόν να καλύπτη τας παρανομίας των Υπουργών, και όστις έχει τοιαύτην αντίληψιν του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος βεβαίως πλανάται, διότι πρέπει να γνωρίζη ότι παν νεώτερον Κράτος, είτε συνταγματικόν είτε απολυταρχικόν, στηρίζεται εις το κράτος των νόμων, και ουδείς είναι τοσούτον μέγας, ώστε να νομίση ότι δια της πολιτικής εμπιστοσύνης είναι δυνατόν να καλύψη την ευθύνην των Υπουργών.
Τοσούτον μέγας δεν αποδείχθηκε ούτε ο Νίκος Παππάς.
Γ) Το κύρος του Συντάγματος. Το Σύνταγμα είναι ένα νομικό κείμενο. Έχει ισχύ και κύρος μόνον αν ερμηνεύεται με τους κανόνες ερμηνείας της Νομικής Επιστήμης. Αυτό θέτει ορισμένους φραγμούς. Εφευρετικές ερμηνείες δεν προάγονται στην κατηγορία του νομικού επιχειρήματος αλλά, τουναντίον, παραμένουν λόγος πολιτικός, περιβεβλημένος νομικοφανή μανδύα. Ως πολιτικά επιχειρήματα με σκόρπια νομικίστικα πρέπει να καταρρίπτονται ευθέως με πολιτικά στιβαρό λόγο. Βεβαίως σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα έσπευσε να εντοπίσει τις παρανομίες και την κατάφωρη αντισυνταγματικότητα του νόμου Παππά. Όλοι πλην Λακεδαιμονίων. Ο σπουδαίος νομικός Γ. Μπαλής σημείωνε για τον Κωνσταντίνο Ρακτιβάν και την περίοδο που αυτός δικηγορούσε, πριν αναλάβει καθήκοντα ως πρώτος Πρόεδρος του ΣτΕ ότι «τίποτε δεν εστάθη ικανόν να εκτρέψη τον Ρακτιβάν της αυστηράς ευθύτητος και δικαιοσύνης. Είτε δικηγορών είτε γνωμοδοτών, ουδ’ επί στιγμήν μετεχειρίσθη την νομικήν του σοφίαν εις την αμαύρωσιν ή συσκότισιν της αληθείας». Ευτυχώς, επειδή δεν έχουν όλοι το ανάστημα του Ρακτιβάν, η εγρήγορση του νομικού κόσμου της χώρας ήταν άμεση. Το κυβερνητικό επιτελείο με ανάξια λόγου νομικά επιχειρήματα και γνωμοδοτήσεις δεν κατόρθωσε να κάνει το άσπρο μαύρο.
Οι λόγοι ευτυχίας: Ο Έρνεστ Χεμινγουέι είχε πει ότι η ευτυχία στους ευφυείς ανθρώπους είναι το σπανιότερο πράγμα που γνωρίζει. Ας μην επιδείξουμε λοιπόν την προπέτεια του νομικού παραστάτη της κυβέρνησης, Γιάννη Δρόσου, που αισθανόταν ευτυχία για τα 255 εκατομμύρια του Μαρινάκη και του Σαββίδη. Στην παρούσα φάση χρειάζεται περισυλλογή για την επόμενη μέρα. Η επώδυνη διαδικασία του διαγωνισμού αφήνει τραύματα στην Ελληνική Δημοκρατία που πρέπει να θεραπευθούν, πρωτίστως με την συγκρότηση του ΕΣΡ από πρόσωπα εγνωσμένου κύρους. Έχουμε ωστόσο ένα λόγο να είμαστε ευγνώμονες. Την ύπαρξη του Συμβουλίου Επικρατείας. Χάρη στον ιδρυτή του, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, στα δημοκρατικά μαθηματικά αυτός ο ένας ακριβοθώρητος λόγος υπερισχύει των 255 φτηνών εκατομμυρίων.
