Σύνδεση συνδρομητών

Το φεγγάρι και το δάχτυλο

Δευτέρα, 26 Σεπτεμβρίου 2016 09:34
H αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Σία Αναγνωστοπούλου. Το πρόσωπο πίσω από την ισοπέδωση και των μεταπτυχιακών προγραμμάτων.
Φωτογραφία Αρχείου
H αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Σία Αναγνωστοπούλου. Το πρόσωπο πίσω από την ισοπέδωση και των μεταπτυχιακών προγραμμάτων.

Τα μεταπτυχιακά προγράμματα συρρικνώνονται! Όχι επειδή δεν είναι καλής ακαδημαϊκής ποιότητας (δεν είναι όλα...). Ούτε επειδή δεν υπάρχει ζήτηση γι' αυτά από φοιτητές (υπάρχει...). Ούτε επειδή δεν ανταποκρίνονται σε πραγματικές ανάγκες ακαδημαϊκές ή της αγοράς εργασίας (δεν ανταποκρίνονται όλα...). Κλείνουν επειδή η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, όπως λέει στην εισηγητική της έκθεση, θεωρεί ότι έχουν «εμπορευματοποιηθεί» και δεν εξασφαλίζουν το δικαίωμα της πρόσβασης των φοιτητών σε αυτά, εφόσον απαιτούν δίδακτρα που δεν μπορούν να καλύψουν όλοι όσοι επιθυμούν να τα παρακολουθήσουν.

Τι όμως σημαίνει ότι τα μεταπτυχιακά έχουν «εμπορευματοποιηθεί»;  Έχουν κόστος και κάποιος το πληρώνει. Είτε το κράτος είτε οι πολίτες ή και οι δυο μαζί, όπως συμβαίνει όταν καταβάλλονται δίδακτρα. Και είναι πιο δίκαιο, πιο αριστερό να πληρώνει μόνο το κράτος το κόστος από τους φόρους των πολιτών; Μα τότε πληρώνουν και αυτοί που δεν θα σπουδάσουν και δεν θα έχουν τα οφέλη της εκπαίδευσης αυτής, οικονομικά ή άλλα . Σίγουρα όχι τα ίδια οφέλη με αυτούς που θα εκπαιδευτούν.

Τα μεταπτυχιακά προγράμματα –καλά ή κακά– θα κλείσουν μόνο επειδή το υπουργείο θεωρεί ότι –για κάποιους– είναι ακριβά! Θα μείνουν μόνο τα φθηνά. Και όλα θα χρηματοδοτούνται από το κράτος (από τα λεφτά που δεν έχει τώρα, αλλά όταν βρει...).

Κατ' εξαίρεση και μόνο, θα ζητείται να πληρωθεί «τέλος εγγραφής». Χαμηλό και με το ίδιο πλαφόν για όλα. Ανεξαρτήτως επιστημονικού πεδίου. Όλα ίδια και βασικά, φθηνά! Ανεξαρτήτως των απαιτήσεων της ποιότητά τους.

Θα κλείσουν, λέει το υπουργείο, επειδή κάποιοι (πράγματι...) δεν μπορούν να τα πληρώσουν. Αφού κάποιοι μπορούν και κάποιοι άλλοι δεν μπορούν γιατί η ηγεσία του υπουργείου παιδείας δεν αναζητεί τρόπο να ενισχύσει αυτούς που δεν μπορούν, ώστε να μπορούν και αυτοί; Πώς;

Γιατί δεν χορηγεί π.χ. σε όσους αποδεδειγμένα (βάσει των εισοδημάτων τους...) δεν μπορούν να καλύψουν το κόστος των διδάκτρων είτε υποτροφίες είτε άτοκα δάνεια με την υποχρέωση αποπληρωμής τους όταν βρουν δουλειά και μπορούν να αποπληρώσουν το δάνειό τους;

Αν το υπουργείο δεν διαθέτει τα χρήματα να το κάνει, γιατί δεν απευθύνεται στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ώστε να διαπραγματευτεί ευνοϊκούς όρους δανειοδότησης της για το σκοπό αυτό;

Γιατί δεν επιτρέπει σε όσους μπορούν, να καλύψουν το κόστος, είτε οι ίδιοι, είτε οι εταιρίες στις οποίες εργάζονται, εφόσον μπορούν να το κάνουν;

Έτσι οι πλουσιότεροι δεν θα πληρώνουν για το κόστος της εκπαίδευσής τους ενώ οι κοινωνικά αδύναμοι θα ενισχύονται πραγματικά;

Γιατί η ηγεσία του υπουργείου παιδείας «σπρώχνει» όλους αυτούς που μπορούν να πληρώσουν για τις σπουδές τους σε ιδρύματα άλλων χωρών, διευρύνοντας την αιμορραγία της χώρας και σε χρήματα και σε ανθρώπινο δυναμικό;

Γιατί προτιμά να προσφέρει στους αδύναμους φθηνότερες και χαμηλότερης ποιότητας σπουδές;

Γιατί καταργεί και τις θέσεις εργασίας των διδασκόντων στα προγράμματα αυτά και τις μεταφέρει (και αυτές όπως τις έδρες των επιχειρήσεων...) σε άλλες χώρες;

Γιατί αφού είναι, όπως λέει, κατά της «εμπορευματοποίησης» της εκπαίδευσης εξαιρεί ρητά (άρθρο 4, παρ. 9) τα θερινά σχολεία επιτρέποντας σε αυτά το οποιοδήποτε ύψος διδάκτρων; Γιατί τα θερινά προγράμματα μπορούν να είναι «εμπόρευμα»;

Και γιατί επιτρέπεται (άρθρο 4, παρ. 8) στα ελληνικά ΑΕΙ να προσφέρουν σε άλλες χώρες μεταπτυχιακά προγράμματα, "αυτοχρηματοδοτούμενα'' (δηλαδή με δίδακτρα); Αυτό δεν είναι «εμπορευματοποίηση»;

Και γιατί –με το ίδιο νομοσχέδιο– διατηρεί και ενισχύει τα εμπόδια στην προσέλκυση φοιτητών από άλλες χώρες στα ελληνικά ΑΕΙ απαιτώντας αναγνώριση προπτυχιακών τίτλων σπουδών από τον ΔΟΑΤΑΠ (που παίρνει μήνες και χρόνια να δοθεί) όταν και στον ΔΟΑΤΑΠ πάλι καθηγητές πανεπιστημίων κάνουν την αναγνώριση των τίτλων σπουδών;

Με το νομοσχέδιο για τις μεταπτυχιακές σπουδές που παρουσίασε η ηγεσία του υπουργείου παιδείας δεν διώχνει μόνο τους Έλληνες (τους έχοντες...) από τη χώρα, αλλά και τους φοιτητές από άλλες χώρες που θα ήθελαν και θα μπορούσαν να σπουδάσουν στα ελληνικά ΑΕΙ, είτε με δικά τους χρήματα (ως έχοντες των χωρών τους...) είτε με υποτροφίες των κυβερνήσεών τους.

Αφήνει έτσι να πάει χαμένη, αντί να αρπάξει την ευκαιρία της παγκοσμιοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης για να τονώσει τη λειτουργία των ελληνικών ΑΕΙ, τις τοπικές οικονομίες με τα έξοδα διαβίωσης των αλλοδαπών φοιτητών, και τις θέσεις εργασίας επιστημονικού προσωπικού στη χώρα που έχουν πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα και οφέλη και για την οικονομία και για την κοινωνία.

Μπορεί η ηγεσία του υπουργείου παιδείας να αρνείται να αρπάξει τις ευκαιρίες της εποχής. πώς όμως θα τις αρνηθεί από τους νέους (και έχοντες..) και τους καλούς της επιστήμονες που θα εγκαταλείψουν τη χώρα; Νομίζει ότι μπορεί να τους εμποδίσει να φύγουν;

Γιατί όταν οι άλλες χώρες κοιτάζουν το φεγγάρι η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας κοιτάζει το δάχτυλο;

The Books' Journal

Το Books' Journal είναι μια απολύτως ανεξάρτητη επιθεώρηση με κείμενα παρεμβάσεων, αναλύσεις, κριτικές και ιστορίες, γραμμένα από τους κατά τεκμήριον ειδικούς. Πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους, συγγραφείς και επιστήμονες με αρμοδιότητα το θέμα με το οποίο καταπιάνονται.

Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.