Τι μπορούμε να διδαχτούμε από το συμβάν;
- Οφείλουμε να εμπιστευόμαστε σε τέτοια περιστατικά μόνο επίσημα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης.
- Τα retweetαπό μη επιβεβαιωμένους λογαριασμούς συντείνουν στην παραπληροφόρηση, γι’ αυτό και η Αστυνομία του Μονάχου ζήτησε να μην αναμεταδίδονται εικόνες .
- Ο δράστης ήταν ιρανικής καταγωγής. Κατά 95% σιίτης, γεγονός που δεν συνάδει με τις διδαχές του Σαλαφί-Τζιχάντι Ισλάμ – άρα, λόγω θρησκευτικής ταυτότητας ήταν εναντίον της εξτρεμιστικής βίας.
- Ο τζιχαντιστής δεν αυτοκτονεί μόνος, δεν αφαιρεί τη ζωή του χωρίς σκοπό, χωρίς δηλαδή να σκοτώσει και άλλους.
- Τα fanboysτου Ισλαμικού Κράτους (τηρουμένων των αναλογιών, κάτι σαν τα συριζαϊκά Τρολ) έσπευσαν να πανηγυρίσουν από τα ανεπίσημα κανάλια τους, χωρίς να ξέρουν ποιος είναι ο δράστης.
- Ήταν οι μόνοι που πανηγύρισαν, καθώς ακόμα και λογαριασμοί που συνδέονται με την Αλ Κάιντα ή με φασιστικές οργανώσεις δεν έβγαλαν ανακοινώσεις για να χαιρετίσουν το μακελειό.
Γενικό συμπέρασμα: ζούμε σε έναν δύσκολο κόσμο, μη σπεύδουμε να εντάξουμε την πολυπλοκότητά του στη λογική του ανταγωνισμού των δικτύων ενημέρωσης και μην παραδίδουμε άκριτα τα δικαιώματά μας στην πληροφόρηση σε όσους επενδύουν στις συλλογικές φοβίες. Ψυχραιμία.
