Υπέρ, και θα συζητήσουν σοβαρά, λέει, την αφέλεια και την ιδιοτέλεια του διαχειριστή της κρατικής επιχορήγησης ενός κόμματος που εξαερώθηκε (και δικαίως) επειδή, ηθελημένα και με σχέδιο, όχι μόνο του Φώτη Κουβέλη, οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή και το αδιέξοδο.
Τα στελέχη του κόμματος αυτού, μάλιστα, συνεχίζουν να διακινούν αφελείς θέσεις, απολύτως παιδαριώδεις, περί δημοκρατικού ήθους, διαλόγου και άλλα κενά περιεχομένου κομματικά λογύδρια άνευ ουσίας.
Έχουμε χάσει το μέτρο, έχουμε χάσει και τον μπούσουλα. Και σιγά σιγά, χάνουμε και την τελευταία, σχεδόν, ελπίδα ανάταξης…
Ο πολίτης έως και απαθής, υπομένει κάθε βάσανο και δεν αναρωτιέται πλέον για τίποτε. Όλα του φαντάζουν απολύτως φυσιολογικά.
Μετά την τόση κατρακύλα και την εξαθλίωση ενός επιπέδου διαβίωσης ανεκτού, τι άλλο χειρότερο να περιμένει.
Εδώ αυτοκτόνησε ο επιχειρηματίας Μαμιδάκης και οι επιχαίροντες και οι ανευλαβείς και οι υβριστές είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που έβγαλαν το καπέλο τους, σε ένδειξη σεβασμού και υπόκλισης, μπροστά στην οδύνη του αυτόχειρα γέροντα.
Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά, και τίποτε δε μοιάζει με ουρανό.
Δεν διανύσαμε, δυστυχώς, το σκοτάδι που φοβόμασταν ώς την άλλη όχθη.
Άρα, μην περιμένουμε την ηλιόλουστη ζωή ακόμη, χωρίς κόπο και πόνο και παίδεμα. Χωρίς να στύψουμε το μυαλό μας. Δεν έχει νόημα να διαπιστώνουμε και δήθεν να αντιπαρατιθέμεθα σε φαντάσματα, αυτό που μας λείπει είναι να προτείνουμε και, κυρίως, να πράττουμε.
Κι έχουμε πολλά μπροστά μας να φτιάξουμε, ορθώνοντας το ανάστημά μας στην αθλιότητα του καθεστώτος, που μόνο στα λόγια καταγγέλλουμε…
