Τα υπέρ της απλής, άδολης, παρθένου ελαιολάδου αναλογικής είναι γνωστά. Το κάστρο της αριστερής φαντασίωσης θα κατακτηθεί. Οι άνθρωποι θα είναι αριθμοί και οι αριθμοί έδρες. Όπως όμως συμβαίνει όταν επιζητούμε κάτι διακαώς και τελικά το κατακτούμε, η απογοήτευση του αποτελέσματος θα κλέψει τη χαρά της επιτυχίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν υποθέσουμε σύμφωνα με τα δημοσκοπικά ευρήματα ότι θα είναι δεύτερος, θα εκλέξει ελάχιστα περισσότερους βουλευτές. Η πρώτιστη χαρά του βεβαίως θα είναι η χαρά να βλέπει τον μεγάλο του αντίπαλο, τη ΝΔ, να μην μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Πανηγύρια και χαρές. HighfiveΤσίπρα-Καμμένου, γλέντια κ.λπ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα φτάσει στην πηγή αλλά δεν θα πιει νερό. Δεύτερη φορά που θα την πατήσει έτσι Μητσοτάκης.
Και μετά την πρώτη, δεύτερη, τρίτη άκαρπη συνάντηση στο Προεδρικό Μέγαρο τα χαμόγελα θα παγώσουν. Πάμε πάλι εκλογές; Εθνικό σπορ έχει γίνει. Κάθε μεγάλη υπερδύναμη έχει ένα σπορ, ιδιαίτερο και καταδικό της, που όλοι οι έξωθεν παρατηρητές αδυνατούν να κατανοήσουν. Οι Αμερικανοί, για παράδειγμα, έχουν το μπέηζμπολ, οι Κινέζοι το σούμο και πάει λέγοντας. Τώρα θα αναρωτιέστε πού είμαστε υπερδύναμη. Για να έχουμε σαν σπορ τις εκλογές, θα είμαστε, κάπου πρέπει να είμαστε υπερδύναμη. Υπάρχουμε, άρα εκλέγουμε. Ή ορθότερα, εκλέγουμε άρα υπάρχουμε.
Βεβαίως, κάποιος αριστερός στοχαστής θα αντιτείνει ότι η αμαγάριστη αναλογική ευνοεί τις συνεργασίες κομμάτων. Εξαναγκάζει τα κόμματα να συνεργαστούν, να δημιουργήσουν μεγαλύτερα σχήματα και να καταδικάσουν όλα μαζί τον πόλεμο και την παγκόσμια φτώχεια. Στα χαρτιά, βεβαίως – γιατί στις επόμενες εκλογές δεν θα είναι υποψήφια βελγικά ή ελβετικά κόμματα αλλά τόσο ελληνικά όσο η φέτα. Οι 50 έδρες που θα χαθούν από το πρώτο κόμμα θα διαμοιρασθούν, κατά το μέτρο της εκλογικής τους δύναμης, στα υπόλοιπα κόμματα του Κοινοβουλίου. Άρα, μεταξύ άλλων θα ενισχυθεί η Χρυσή Αυγή. Επίσης θα ενισχυθεί και το ΚΚΕ. Αν καταφέρει δε να περάσει το φράγμα του 3% και η Πλεύση Ελευθερίας, η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα πλέει με αρκετό πλήρωμα για να ταράζει τα νερά στο διάβα της. Αυτά είναι τα κόμματα που θα πρέπει να συνεργαστούν, αυτά έχουμε, με αυτά πορευόμαστε. Οι πιθανότητες ασφαλώς να εκβιασθούν κόμματα αυτού του τύπου να συμφωνήσουν σε κάτι, σε οτιδήποτε, με το εκάστοτε πρώτο κόμμα είναι οι πιθανότητες να βγει ο ήλιος από τη δύση, για να μην λησμονούμε τον σπουδαίο Γιάννη Βαρουφάκη.
Σκούρα τα πράματα αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Για παράδειγμα, ο Κουτσούμπας θα καταψηφίσει την άμωμη αναλογική γιατί διαφωνεί με το όριο του 3%. Οπότε αν επικρατήσει η δική του άποψη στην αριστερή διαπάλη ιδεών, με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους ΠΕΙΡΑΤΕΣ στο Κοινοβούλιο, ίσως υπάρχει ελπίδα. Πάντα υπάρχει ελπίδα άλλωστε, έστω και αν δεν υπάρχει κυβέρνηση.
Αυτές τις μέρες οι κυβερνητικοί ταξιδεύουν στην μακρινή και άγνωστη Κίνα. Κάπου εκεί, ανάμεσα στα κιμονό, τους δράκους, το Σινικό Τείχος, μπορεί ο αέρας της Άπω Ανατολής να αποπλανήσει τη σκέψη προς το κινεζικό παράδειγμα διακυβέρνησης. Ένα κόμμα μόνο και απλή αναλογική. Και λύθηκε η εξίσωση. Οι γόρδιοι δεσμοί λύνονται και με εκλογικό νόμο. Γι’ αυτό απλή αναλογική και μη χειρότερα.
