Τα 99χρονα συμβόλαια μίσθωσης -και γενικότερα αξιοποίησης- γης έλκουν την καταγωγή τους από τις χώρες του Κοινοδικαίου, δηλαδή κυρίως Αγγλία και Αμερική. Πιο συγκεκριμένα, αρκετές Πολιτείες της Αμερικής έχουν εισάγει στην νομοθεσία τους, στα λεγόμενα statutes, χρονικά ανώτατο δυνατό όριο για το όποιο μπορεί να συναφθεί συμβόλαιο εκμετάλλευσης γης. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Αλαμπάμα, της Καλιφόρνια ή της Ντακότα οι οποίες περιορίζουν τη διάρκεια των μισθωτηρίων σε 99 έτη κατά ανώτατο όριο. Άλλες Πολιτείες ωστόσο προβλέπουν μικρότερη διάρκεια και άλλες δεν θέτουν κάποιο χρονικό ταβάνι. Σε περίπτωση που δεν τίθεται κάποιος νομοθετικός περιορισμός, μια χρονικά ατέρμονη δέσμευση θεωρείται νομικά δυνατή. Στην απόφαση Monbar, Inc. v. Monaghan το Δικαστήριο είχε κρίνει ότι, ελλείψει περιοριστικής νομοθεσίας, μια μίσθωση δύο χιλιάδων ετών είναι καθ' όλα νόμιμη. Ωστόσο, σε αυτές τις χώρες είναι συνήθης πρακτική, κάτι σαν έθιμο, τα συμβόλαια 99 ετών, ακόμα και εκεί όπου δεν υπάρχει ρητή νομοθεσία.
Γνωστά παραδείγματα συμβάσεων 99 χρόνων σε διακρατικές συμφωνίες είναι η εξασφάλιση πλήρους δικαιοδοσίας και ελέγχου του κόλπου του Γκουαντάναμο της Κούβας από τις ΗΠΑ ή η εκμετάλλευση του Χονγκ Κονγκ από τη Μ. Βρετανία για το ίδιο χρονικό διάστημα.
Ερώτημα πρώτο: Οι συντάκτες της πρότασης νόμου διάλεξαν τυχαία τον αριθμό 99 και έτυχε αυτός να συμπίπτει με τον αριθμό 99 που απαντάται σε αντίστοιχα συμβόλαια στην Αγγλία και στις Ηνωμένες Πολιτείες; Ήταν μια ελληνική έμπνευση ή μήπως είχαν κάποια παρότρυνση/υπαγόρευση άραγε από γνώστες του Κοινοδικαίου; Σημειώνεται ότι τέτοιοι τυχαίνει να είναι και οι εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου…
Αν το 99 σας ακούγεται μακροχρόνιο, η πρακτική στην Φεουδαρχική Αγγλία του Μεσαίωνα ήταν τα συμβόλαια των χιλίων χρόνων. Σχετική αναφορά βρίσκεται στο δεύτερο μέρος του θεατρικού έργου του Σαίξπηρ, Ερρίκος ο Δ΄. Όπως εικάζεται επειδή κάποιο δικαστήριο έκρινε σε άγνωστο χρόνο μια τέτοια σύμβαση άκυρη, τα συμβαλλόμενα μέρη σταδιακά απέφευγαν το επικίνδυνο να καταπέσει νομικά χίλια, και ανέγραφαν στα συμβόλαια το ελαφρύτερο/ασφαλέστερο κατά την γνώμη της εποχής 999. Το 99 όπως φαίνεται είναι έμπνευση των πρώτων αποίκων της Αμερικής. Κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν ότι είναι κατ’ αναλογία του 999 ενώ ο John Bouvier, στο νομικό του λεξικό του έτους 1839, θεωρεί ως πιθανότερη εξήγηση την απροθυμία των Αμερικανών να δεσμευθούν μακροχρόνια. Αντιθέτως, επέλεγαν να δεσμεύονται για χρόνο ίσο με το θεωρητικό προσδόκιμο ζωής.
Οι υπερασπιστές της διάταξης υποστηρίζουν ότι καμία απόφαση του Ταμείου δεν μπορεί να ληφθεί χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Ελληνικής Πολιτείας. Ας το δεχθούμε. Αλλά ας αντιστρέψουμε το ερώτημα: Η Ελληνική πολιτεία μπορεί να λάβει οποιαδήποτε απόφαση αναφορικά με την διαχείριση της περιουσίας της για τα επόμενα 99 χρόνια χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών;
Και ένα τελευταίο ερώτημα: Όσοι βουλευτές υπερψηφίσουν αυτή τη λεόντειο συμφωνία, υποτιμητική και εξευτελιστική, για κυρίαρχο κράτος, για ποιο λόγο πανηγυρίζουν; Επειδή απέτρεψαν το 999 του Μεσαίωνα και πέτυχαν το 99 του Γκουαντάναμο και του Χονγκ Κονγκ;
