Ακούω συχνά να μιλούν με θαυμασμό για την ευφυΐα και την αποτελεσματικότητα της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα η επιτυχία της προπαγάνδας αυτής δεν βρίσκεται στην ευφυΐα αλλά στην κακοήθη επιθετικότητά της:
-Η επιθετικότητα εξασφαλίζει στον επιτιθέμενο την αποκλειστικότητα της πρωτοβουλίας, αναγκάζοντας το «στόχο» της να συρρικνώνεται για να αμυνθεί.
-Είναι πολύ πιο εύκολο να εκτοξεύεις αβάσιμες κατηγορίες σε άλλους από το να αποκρούεις εσύ τέτοιου είδους κατηγορίες. Μέχρι να ξεπλύνεις από πάνω σου την πρώτη φτυαριά λάσπης, σε έχουν θάψει κάτω από τις επόμενες.
-Ο αμυνόμενος αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί, κι αυτό τον κάνει να φαίνεται ένοχος στα μάτια των άλλων.
-Το μέγεθος μιας κατηγορίας λειτουργεί ως στοιχείο πειστικότητας: «Δεν είναι δυνατό να του προσάπτουν μια τόσο βαριά κατηγορία χωρίς κανένα στοιχείο. Μπορεί να μην είναι όλες οι κατηγορίες ακριβείς, κάποιος πυρήνας τους όμως θα είναι. Όπως λέει και η παροιμία, “χωρίς φωτιά καπνός δεν βγαίνει”».
