Τι θα ξεπουλήσουμε για να γλιτώσουμε από τον "εχθρό ΔΝΤ";

Την Κυριακή που μας πέρασε ανακοινώθηκε ότι η Αίγυπτος παρέδωσε δύο νησιά της  στην Ερυθρά Θάλασσα –το Σαναφίρ και το Τιράν– στην Σαουδική Αραβία ως ένδειξη της ευγνωμοσύνης της προς την τεράστια οικονομική βοήθεια που λαμβάνει από την Σαουδική Αραβία. Γιατί όμως η Αίγυπτος, και συγκεκριμένα το καθεστώς Σίσι, βρέθηκε σε αυτή την θέση; Διότι αρνήθηκε να συνομολογήσει συμφωνία με το ΔΝΤ που πέρα από τη δανειακή υποστήριξη του Ταμείου θα αποκαθιστούσε και τη σχέση της με τις διεθνείς χρηματαγορές.  Η Αίγυπτος, αν σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά, έχει εκτεταμένες κοινωνικές παροχές ανεξαρτήτως εισοδηματικών κριτηρίων, σωρεία αναποτελεσματικών ΔΕΚΟ, ισχνή φορολογική βάση, ένα εκπαιδευτικό σύστημα που παράγει μόνο επιλαχόντες δημόσιους υπαλλήλους κ.λπ.  Το καθεστώς Σίσι υπολόγισε το πολιτικό κόστος μιας συμφωνίας με το ΔΝΤ και είπε "ευχαριστώ δεν θα πάρω", προτιμώ να τα ζητήσω από τους Σαουδάραβες που με θεωρούν ανάχωμα στην Ισλαμική Αδελφότητα.   Επειδή το κάθε πράγμα έχει την τιμή του όμως αναγκάστηκε να ρίξει, μεταξύ των άλλων, και δύο νησιά της στο παζάρι.

Η κυβέρνησή μας νησιά δεν δίνει σε άλλα κράτη. Ο δημοκρατικός βίος ευτυχώς θέτει και κάποια όρια.  Έχει δεχτεί όμως να διατηρήσει ώς και 100 χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες εντός της επικράτειας της χώρας ως πειστικό μήνυμα αποτροπής περαιτέρω μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών προς την Γερμανία. Έχει δεχτεί επίσης να συνδιαχειριστεί τα θαλάσσια σύνορα μας με την Frontex και το NATO   με βάση της επιθυμίες της Γερμανικής κυβέρνησης.  Και έχει, σε αντάλλαγμα, εκμαιεύσει την υποστήριξη της Γερμανικής κυβέρνησης για μια διαπραγμάτευση που, αν δεν θα εκπαραθυρώνει το ΔΝΤ, πάντως θα μετριάζει τις απαιτήσεις του στο συνταξιοδοτικό κυρίως, πιθανόν και στο φορολογικό των αγροτών .  

Κατά τα άλλα, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Εφημερίδας των Συντακτών, 2 στους 3 Έλληνες  θεωρούν ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να ζητήσει την αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα στήριξης της χώρας. Δεν μπορώ παρά να υποθέσω ότι αποδέχονται τις συνέπειες αυτής της προτίμησης: την εκχώρηση μέρους του σκληρού πυρήνα της εθνικής μας κυριαρχίας στις προτεραιότητες της Γερμανικής κυβέρνησης. Διότι το ΔΝΤ δεν πρόκειται να αποκτήσει απαιτήσεις ούτε  για το προσφυγικό στην Ελλάδα ούτε για τα νησιά της Αιγύπτου στην Ερυθρά Θάλασσα. Το μόνο που απασχολεί το Ταμείο είναι εθνικές οικονομίες με βιώσιμα δημοσιονομικά και ομαλή πρόσβαση στις διεθνείς αγορές.

Θέλει όμως αρετή και τόλμη η ελευθερία.  Ας κοιταχθούν, οι αντιδρώντες στα αιτήματα του ΔΝΤ, στον καθρέφτη και ας αναρωτηθούν: πόση αρετή έχω; πόση τόλμη; και πόση ελευθερία;