Σύνδεση συνδρομητών

Εκρηκτική η κατάσταση στην Τουρκία

Πέμπτη, 18 Φεβρουαρίου 2016 11:10
H πολύνεκρη έκρηξη στην Άγκυρα, της 17ης Φεβρουαρίου, περιπλέκει ακόμα περισσότερο και το προσφυγικό πρόβλημα.
H πολύνεκρη έκρηξη στην Άγκυρα, της 17ης Φεβρουαρίου, περιπλέκει ακόμα περισσότερο και το προσφυγικό πρόβλημα.

Οι βομβιστικές ενέργειες στην Άγκυρα και στο Ντιγιάρμπακιρ περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα στην Τουρκία, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή – ιδίως στο θέμα των προσφύγων, που αφορά επειγόντως και την Ελλάδα. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε πριν από τις πολύνεκρες εκρήξεις αλλά δείχνει με ενάργεια τη συνθετότητα ενός προβλήματος που επιδεινώνεται από την πολιτική Ερντογάν – κι σε ό,τι μας αφορά, από την κυριαρχία στην Ελλάδα της μεταπολιτευτικής κοινοτοπίας, ακόμα και σε αριστερό περίβλημα. [ΤΒJ]

Στ’ αλήθεια, είναι πολύ σοβαρά τα πράγματα… 

Η εφημερίδα Cumhuriyet, κυκλοφόρησε τις προάλλες με τίτλο:  «13 χιλιόμετρα σπόσταση από τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο» Δεν έκανε πλάκα. Είναι  αντιπολιτευόμενη, κινδυνεύουν με ισόβια, δυστυχώς, ο διευθυντής και ένας συντάκτης της επειδή τόλμησαν να ενημερώσουν τους τούρκους πολίτες ότι ένα φορτηγό, τίγκα ώς τα μπούνια  με βαρύ οπλισμό, που το συνέλαβε η αστυνομία, ανήκε στη ΜΙΤ  και πήγαινε κατ’ ευθείαν για την ενίσχυση του Ισλαμικού Κράτους.

Γράφαμε για τα τελευταία 20 χιλιόμετρα που μείνανε ώσπου να κλείσει ο κλοιός στη Νότια Τουρκία, και για τα σύνορα που, από το ένα άκρο στο άλλο, να κυριαρχούνται και να διαφεντεύονται από τους Κούρδους του Ιράκ και της Συρίας[1]. Ήταν  μία πάρα πολύ καλά σχεδιασμένη ρωσική διαρκής επίθεση,  που οδήγησε σε πλήρη εγκλωβισμό, πλέον, της Τουρκίας.

Και το ΝΑΤΟ να κοιτάζει από μακριά, κάνοντας περιπολίες στο Αιγαίο. Είναι μια συνθήκη πολύ δύσκολη, για τη χώρα μας.  Πολύ δύσκολη, λόγω του ότι, μαθημένοι να αμφισβητούμε οποιαδήποτε διεθνή σύμβαση δεν μας συμφέρει, τώρα πρέπει να αντιληφθούμε ότι στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ συμμετέχουμε με τη βούλησή μας και ότι οι κοινές αποφάσεις υλοποιούνται από όλους, κατά πως πρέπει. Για τη δικαιοδοσία του λεγόμενου ελέγχου έρευνας - διάσωσης στην περιοχή γίνεται πολύ μεγάλη κουβέντα τα τελευταία χρόνια, λόγω του ότι αυτό έχει αναγνωρισθεί από το ΝΑΤΟ ως δικαίωμα και προτεραιότητα του τουρκικού ναυτικού. Γενικώς, οι Τούρκοι εχουν αναλάβει ρόλο συντονισμού και ηγεμονίας στο χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης για τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, με τη συγκατάθεση και ημών.

Όταν γνωρίζεις, όταν δηλαδή είναι επιβεβλημένο, από τις διεθνείς συνθήκες αλλά και από τη λογική,  να συνυπάρχεις με το γείτονά σου, κι εσύ θέλεις να το αρνείσαι πεισματικά, είναι προφανές ότι εσύ θα οδηγηθείς σε αδιέξοδα. Τα πολεμικά θα περιπλέουν, θα προειδοποιούν και θα απωθούν. Α, και θα βουλιάζουν – δεν το λέμε ακόμη για να μην ακουστεί βαρύ στη δική μας κοινή γνώμη.

Από την άλλη μεριά, στην Ελλάδα δεν εννοούμε να αντιληφθούμε, ούτε όμως και  οι Ευρωπαίοι το καταλαβαίνουν,  όπως φαίνεται, πως η μεγάλη πλειονότητα αυτών που περνάνε  από τα σύνορα είναι μετανάστες κι όχι πρόσφυγες… Περισσότεροι του 80%.  Όχι ότι αλλάζει τίποτε, αλλά γι’ αυτό υποτίθεται ότι έχεις μια κοινή πολιτική επαναπροώθησης και αυτή θα ασκείς.  Για να την ασκήσεις, όμως, πρέπει  πρώτα να ελέγξεις την προέλευση αυτών που μπαίνουν από τα σύνορά σου. Κάτι που εδω και ένα χρόνο αρνείσαι να το πράξεις, ενώ από την άλλη συλλαμβάνεσαι ψευδόμενος ότι οι Τούρκοι αρνούνταν τα hot spot  στο έδαφος τους εξ αρχής, ενώ γνωρίζεις, ότι η αλήθεια είναι διαφορετική. Οι Τούρκοι, ήταν υπέρ τού να φτιαχτούν κέντρα ελέγχου, από την απέναντι μεριά, αλλά θα βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των τουρκικών αρχών… Τελικά  εμάς τι μας ενδιέφερε περισσότερο; Το ποιος θα ελέγχει ή να σώζονται όσο περισσότερες ζωές, γιατί θα μπορούσαν να περάσουν με ασφάλεια, το Αιγαίο;

Λέγαμε, επίσης, πως από αυτά τα δις, τα ευρωπαϊκά, οι πραγματικοί δικαιούχοι, οι πρόσφυγες δηλαδή στην Τουρκία, δεν θα δουν ούτε τη σκόνη τους. Λόγω του ότι οι μηχανισμοί προσέγγισης  των προσφύγων, που φυσικά βρίσκονται στην Αυτοδιοίκηση, δεν είναι  της αρεσκείας του Ερντογάν και των υπολοίπων, αλλά ανήκουν, στην πλειονότητά τους, στα κόμματα της Αντιπολίτευσης. Και πρέπει επίσης να γνωρίζουμε πως οι περισσότεροι απ’ όσους έχουν απομείνει, σήμερα, στην Τουρκία δεν θέλουν να φύγουν προς την Ευρώπη.  Είναι από αυτούς, που θέλουν να μείνουν,  για να γυρίσουν στην πατρίδα τους, με το που θα τελειώσει ο πόλεμος.  Αλλά οι συνθήκες, στις οποίες εγκαταβιούν, είναι πολύ πιο άθλιες από τη αθλιότητα. Είτε βρίσκονται στη ΝΑ Τουρκία, είτε βρίσκονται στη Σμύρνη και την παραλία. Γι’ αυτούς, κατά κυριο λόγο, απαιτείται άμεση ανθρωπιστική βοήθεια,  που δεν μπορούν να δώσουν οι Δήμοι των παραλίων από μόνοι τους, καθώς  τα οικονομικά τους δεν ημπορούν να καλύψουν τα υπέρογκα κόστη…

Κοντά σε όλα αυτά, συνεχίζεται η αθλιότητα της εκδήλωσης ενός φυλετικού και θρησκευτικού ρατσισμού από τη δική μας μεριά. Η ξενοφοβία αυτή δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από εκείνη του εθνικιστή ελληναρά, αλλα ούτε του αυστριακού υπουργού Εξωτερικών… Και μη νομίσετε ότι φορείς της ξενοφοβίας αυτής είναι  οι χρυσαυγίτες.  Το εξάμβλωμα αυτό πατάει σταθερά σε όλο το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας. «Αριστερός», «προοδευτικός»,  ή όπως αλλιώς θέλετε  πείτε το, δεν εξαιρούνται α πριόρι από το βάπτισμα στη χαβούζα του αρχαϊσμού (για να το διατυπώσω όσο πιο κομψά γίνεται).


Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.