Τα παραπάνω δεν είναι φιλοσοφικά και υπαρξιακά ερωτήματα, ούτε και ρητορικά σχήματα, είναι πραγματικές απορίες που μου γεννήθηκαν από τη συμμετοχή μου στο 9 Διεθνές Συνέδριο της Society for Terrorism Research που διεξάγεται αυτές τις ημέρες στο Πανεπιστήμιο του Birmingham με θέμα «Contentious and Contemporary Issues in the Study of Terrorism». Περισσότεροι από 40 ομιλητές από διαφορετικές χώρες και από διαφορετικά υπόβαθρα, τόσο από τον επιστημονικό, όσο και από τον επιχειρησιακό χώρο, συζητούν από κοινού θέματα όπως είναι η πολιτική βία και η υποστήριξη στην τρομοκρατία, η ανάγκη σχεδιασμού μίας ολιστικής αντιτρομοκρατικής προσέγγισης, ο ρόλος των κοινωνιών για την προώθηση ενός αντι- διηγήματος για την πρόληψη και τη μείωση της επιρροής της τρομοκρατίας στις κοινωνίες, το ρόλο των ιστορικών τρομοκρατικών οργανώσεων του 20ού αιώνα στην Ευρώπη και φυσικά το φλέγον ζήτημα της φανατικής φονταμενταλιστικής τρομοκρατίας και της δράσης του ISIS.
Θα μπορούσαμε στην Ελλάδα να αντέξουμε ένα συνέδριο, αμιγώς επιστημονικό, το οποίο θα εστίαζε στο ρόλο χώρων κοινωνικής δικτύωσης για την προώθηση της ένοπλης βίας και την υποστήριξη της τρομοκρατίας; Στην αξιοποίηση του διαδικτύου για τη στρατολόγηση και την ριζοσπαστικοποίηση ανθρώπων στις ακροαριστερές και ακροδεξιές εξτρεμιστικές οργανώσεις; Στην ανάγκη αξιοποίησης της εσωτερικής πληροφόρησης για την αντιμετώπιση των τρομοκρατικών οργανώσεων και την πρόληψη τρομοκρατικών χτυπημάτων;
Σε μια χώρα που η 17 Νοέμβρη και οι Πυρήνες της Φωτιάς είναι για μία έστω μικρή, αν και για το ποσοστό δεν είμαι σίγουρος και σχετίζεται με τις εκάστοτε πολιτικές συνθήκες, μερίδα ανθρώπων κοινωνικοί επαναστάτες και αντίβαρο στο σάπιο κατεστημένο, που στο όνομα της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου δικαιολογούμαι τη ριζοσπαστικοποίηση και τη χρήση βίας από νέους ανθρώπους, που το σύνθημα που εκφράζει ανθρώπους είναι «σε γουστάρω όπως οι εννιάρες το Φουντούλη», που την περίοδο του δημοψηφίσματος οι στρατολογημένοι οπαδοί του ΟΧΙ επικαλούνταν, αποθέωναν και ένα βαθμό χρησιμοποιούσαν τακτικές από την εποχή της «κόκκινης τρομοκρατίας» του εμφυλίου Πολέμου, ενώ την ίδια στιγμή διαφωνούσαν με τους «καθαρούς» της Χ.Α. για το πότε και με ποιους όρους πρέπει να αρχίσει ο επόμενος γύρος του εμφυλίου…
Θα πρέπει να διοργανώσουμε ένα τέτοιο συνέδριο, ακόμη και αν στοχοποιηθούν και επικηρυχτούν διοργανωτές και συμμετέχοντες, ακόμη και αν οι κόκκινες και οι μαύρες ταξιαρχίες είναι έξω ή μέσα από την αίθουσα των συζητήσεων. Ο τρόμος μόνο έτσι μπορεί να νικηθεί, με επιχειρήματα και διαφάνεια, με έρευνες και συμπεράσματα, ο φόβος τον συντηρεί και η αμυντική φοβική στάση τον νομιμοποιεί…
