Η σύσκεψη των υπουργών της οικουμενικής κυβέρνησης για το προσφυγικό στις 3 Σεπτεμβρίου ανέδειξε πολλές από τις ανεπάρκειες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην αντιμετώπιση και του ζητήματος των μεταναστών και των προσφύγων. Οι ανεπάρκειες αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με τη μη απορρόφηση κοινοτικών πόρων και κονδυλίων, πόροι που εκτός από τη βοήθεια προς τους πρόσφυγες θα είχαν θετικές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία μέσα στην τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Στη σύσκεψη πήρε μέρος και ο υπηρεσιακός υπουργός Άμυνας και για πρώτη φορά στις δράσεις που σχεδιάζονται θα συμμετάσχουν οι ένοπλες δυνάμεις, παρέχοντας βοήθεια στους τομείς της στέγασης, της σίτισης και της μεταφοράς των προσφύγων. Επίσης ανακοινώθηκε ότι θα παραχωρηθούν εγκαταλελειμμένα στρατόπεδα για την προσωρινή φιλοξενία τους.
Τι εμπόδιζε όμως την προηγούμενη κυβέρνηση να κάνει όλα αυτά τα απλά και αυτονόητα πράγματα. Το θέμα είχε θίξει ο δήμαρχος της Αθήνας Γιώργος Καμίνης που, στις 26 Ιουλίου, είχε δηλώσει:
Μόνη λύση -και το λέμε καιρό τώρα- είναι να χρησιμοποιηθούν υπολειτουργούντα ή εγκαταλελειμμένα στρατόπεδα ως Ανοιχτά Κέντρα Υποδοχής και Φιλοξενίας Προσφύγων. Έχω πει ότι ένα τέτοιο Κέντρο μπορεί να λειτουργήσει ακόμη και μέσα στα όρια της Αθήνας, αρκεί την ίδια διάθεση να επιδείξουν και οι υπόλοιποι δήμοι. [...] Η κυβερνητική αφωνία και αδράνεια επί του θέματος, τείνω να πιστέψω ότι οφείλεται στην προσπάθεια να μη διαταραχθούν οι ισορροπίες μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων και να μην θιγούν επίπλαστοι συμβολισμοί που καλλιεργούν κύκλοι του υπουργείου Άμυνας.
Οι ανησυχίες του δημάρχου επιβεβαιώθηκαν όταν άλλαξε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Άμυνας και αμέσως τελείωσε η απουσία του στρατού από το προσφυγικό ζήτημα. Το πρόβλημα ήταν ο Πάνος Καμμένος που για τους δικούς του λόγους, ενώ θεωρούσε τις ένοπλες δυνάμεις αρμόδιες για να την εσωτερική ασφάλεια - όπως είχε δηλώσει μπροστά στον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα-, δεν τους επέτρεπε να βοηθήσουν σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα.
Η ευθύνη, βεβαίως, βαραίνει τον πρώην πρωθυπουργό, που υπέκυψε στις ιδιαιτερότητες του υπουργού του. Όπως τον βαραίνει η ευθύνη για τη συνολική αντιμετώπιση του προσφυγικού και του μεταναστευτικού ζητήματος. Από την πλήρως φιλομεταναστευτική ρητορεία και την πολιτική των ουσιαστικά ανοικτών συνόρων για τους πάντες, πέρασε στην πλήρη αδυναμία αντιμετώπισης ενός πραγματικά πρωτοφανούς προσφυγικού κύματος, αλλά και σε μια απίστευτη απροθυμία να χρησιμοποιηθούν τα διαθέσιμα μέσα για να μη χαλάσει ο τρόπος που ο Καμμένος εκμεταλλευόταν την εικόνα του στρατού προς όφελός του.
Η υπόθεση του μεταναστευτικού αποτελεί μικρογραφία της γενικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Έλεγαν ότι θα δώσουν ταξιδιωτικά έγγραφα στους μετανάστες για να πάνε σε άλλες χώρες, αποκρύπτοντας ότι κάτι τέτοιο θα έκλεινε τα σύνορα των χωρών αυτών και στους έλληνες πολίτες, αφού η Ελλάδα θα είχε παραβιάσει τη συνθήκη Σένγκεν. Στήριζαν την πολιτική τους σε μια εξωπραγματική εικόνα και όταν ήρθε η ώρα να αναλάβουν την ευθύνη της πράξης είχαν μόνο λόγια, παραπλάνηση και αυτοσχεδιασμούς στο δρόμο προς την πλήρη αποτυχία. Ακριβώς όπως και στο ζήτημα της διαπραγμάτευσης.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει εργαλειοποιήσει τους πάντες και τα πάντα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Καμμένος υπήρξε πολύ χρήσιμος εφ' όσον ενίσχυε το λόγο του ΣΥΡΙΖΑ και τον συνέδεε με το συντηρητικό ακροατήριο. Ο Καμμένος απήλαυσε την εξουσία και για χάρη της ψήφισε όλα τα μνημονιακά μέτρα που μέχρι χθες κατήγγελλε με τόση ένταση.
Ο Αλέξης Τσίπρας υποτίθεται ότι συμμάχησε με τον Καμμένο επειδή ήταν και οι δύο αντιμνημονιακοί .Τώρα που έχουν γίνει όλοι μνημονιακοί τι τους κρατάει ενωμένους, τόσο που ο Τσίπρας να αποκλείει (έως χθες) τη συνεργασία με οποιοδήποτε άλλο κόμμα;
Εξακολουθεί να τους ενώνει η δημαγωγική διαστρέβλωση της πραγματικότητας, η ανάμνηση της εξουσίαςπου τόσο απήλαυσαν σε βάρος της χώρας και των πολιτών της και η συνενοχή για την πολιτική απάτη που από κοινού διέπραξαν.
