Ο Αλέξης Τσίπρας, στο χθεσινό του διάγγελμα, είπε ότι «τις πιο όμορφες μέρες δεν τις ζήσαμε ακόμα», δανειζόμενος στίχους του Ναζίμ Χικμέτ.
Από τη μία πλευρά, προσπάθησε για μία ακόμη φορά να αναδείξει αποτυχημένα την ψευτοκουλτουριάρικη πλευρά του – αφού δεν την κατέχει τη λογοτεχνία και τον πολιτισμό, γιατί μας υποβάλλει σε αυτό το μαρτύριο;
Από την άλλη πλευρά, προσπάθησε να δώσει ένα όραμα στους ψευτοαριστερούς της χώρας. Υπονόησε ότι ήδη ζήσαμε όμορφες μέρες και οι καλύτερες έπονται.
Ποιες όμορφες μέρες ζήσαμε όμως; Το μόνο όμορφο για τον ίδιο είναι η ιδέα της «πρώτη φορά αριστεράς». Γιατί κατά τα άλλα, η χώρα δεν έχει δει κάτι θετικό, παρά μόνο οπισθοδρόμηση και, κυρίως, διάλυση των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας για ανάκαμψη.
Αν «ομορφιά» είναι η επικράτηση της ιδεοληψίας του Αλέξη Τσίπρα και οι επαναστατικές του διαθέσεις, να μας λείπει. Θα προτιμήσω την «ασχήμια» της βελτίωσης της οικονομίας, της μείωσης της ανεργίας, της ανόδου του βιοτικού επιπέδου και της εξασφάλισης της προόδου της χώρας μου.
Η πολιτική κρίνεται στην πράξη. Όχι στα λόγια. Όσο όμορφα κι αν είναι.
