Ήταν Φλεβάρης του 2015, όταν η πανηγυρική έναρξη των εργασιών της Βουλής επιστεγαζόταν από την σε κλίμα ομόνοιας και ομοψυχίας εκλογή της Ζωής Κωνσταντοπούλου, με συντριπτική πλειοψηφία, στο τρίτο τη τάξει αξίωμα της χώρας, αυτό του Προέδρου της Βουλής.
Ανέκαθεν, τη θέση αυτή καταλάμβαναν προσωπικότητες εγνωσμένης αξίας και αποδοχής, τόσο στην παράταξή τους, όσο και στην αντιπολίτευση. Άλλωστε, ο πολιτικός συμβολισμός της προβλεπόμενης αυξημένης πλειοψηφίας για την εκλογή του, αυτό καταδεικνύει: ο Πρόεδρος της Βουλής προεδρεύει όλων και δεν διευθύνει ποτέ το κομματικό του ακροατήριο, ειρωνευόμενος και σχολιάζοντας τον αντίπαλο ή παρεμβαίνοντας.
Όμως, η κ. Κωνσταντοπούλου, έχει επιφυλάξει για τον εαυτό της το ρόλο του τιμητή των πάντων. Εκείνου που δύναται να κωλύει τη διαδικασία, όταν διαφωνεί πολιτικά. Του επιλεκτικού αναγνώστη του Κανονισμού της Βουλής. Του τσιφλικά της Βουλής, όταν «διατάζει» κλούβες να αποχωρήσουν και αντιδρώντες να απλώνουν πανό στο περιστύλιο.
Τα πιο πρόσφατα διαδικαστικά κωλύματα, που υπονομεύουν τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες, είναι μόνο οι τελευταίες πράξεις του δράματος που παίζεται μπροστά στα μάτια μας. Η καλυμμένη αλλά εξόφθαλμη παρέμβαση της στην άσκηση πολιτικής δεν κάνει κακό ούτε στον πρωθυπουργό ούτε στο μνημόνιο και τους δανειστές. Κάνει κακό στην ίδια την πολιτική ζωή του τόπου, που αν είχε ένα κεκτημένο στη μεταπολίτευση αυτό ήταν η ομαλή πολιτική μετάβαση και η κατάληψη των θεσμικών θέσεων από πρόσωπα που τουλάχιστον τιμούσαν τα τυπικά της θέσης τους.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι αντιδράσεις πληθαίνουν. Και παραμένει άγνωστο το αποτέλεσμα αυτής της πρωτοφανούς διαμάχης μεταξύ ΠτΒ και Πρωθυπουργού. Το βέβαιο είναι ότι η αντιμετώπιση του ως τώρα, εγείρει ακόμα σοβαρότερα ζητήματα αφού παραμένει απαθής σε συμπεριφορές σφετερισμού της εξουσίας. Είναι καιρός ο Πρωθυπουργός να αναλάβει τις ευθύνες του, ως οφείλει, και να πράξει ανάλογα ως αρχηγός. Να σταματήσει να κρύβεται και να χειραγωγείται από την κ. Κωνσταντοπούλου. Οφείλει επιτέλους να προχωρήσει ο ίδιος σε πρόταση μομφής στην ΠτΒ, κ. Κωνσταντοπούλου – πράγμα το οποίο έπρεπε να είχε κάνει η ευρωπαϊκή αντιπολίτευση εδώ και τουλάχιστον τρεις μήνες. Η ιστορία έχει δείξει πως οι κατευναστικές πολιτικές μπορεί να προσπορίζουν πρόσκαιρα οφέλη – στον κ. Τσίπρα εν προκειμένω –, όμως μακροπρόθεσμα οδηγούν σε αδιέξοδα.
Σοφία Νικολάου. Δικηγόρος.
