Η ευθύνη των ίδιων των δημοσιογράφων – χωρίς εξαιρέσεις μάλιστα – για τις εις βάρος τους διώξεις, είναι βαρύτατη. Διότι μέχρι σήμερα, είτε συμμερίστηκαν, είτε ανέχτηκαν τις εκτροπές της ΝΕΑΣ εξουσίας.
Πρώτα απ’ όλα αποδέχτηκαν τη «Νέα Γλώσσα» που επέβαλε η κυβέρνηση. Δηλαδή τη μετονομασία της πραγματικότητας. Ενδεικτικά, τη μετονομασία της Τρόικας σε «θεσμούς», του μνημονίου σε «συμφωνία» κ.ο.κ. (Ως προς τους σκοπούς που υπηρετεί πάντοτε η «νέα γλώσσα» την οποία επιβάλλει η κρατική εξουσία, παρακαλούνται οι κ.κ. δημοσιογράφοι να μελετήσουν, μέχρις αποστηθίσεως μάλιστα, το παράρτημα του 1984 του Όργουελ, για τη «Νέα Ομιλία»).
Στη συνέχεια δεν προστάτευσαν ούτε την αξιοπρέπειά τους, ούτε το δικαίωμά μας στην ενημέρωση, όταν ανέχτηκαν τη «δημοκρατία» και το «ήθος» του Παττακού εκ μέρους των εκπροσώπων της κυβέρνησης, οι οποίοι καθόριζαν ουσιαστικά το είδος των ερωτήσεων, που επέτρεπαν να τους υποβληθούν. Δεν έχουμε ούτε μία αποπομπή εκπροσώπου της κυβέρνησης από συζήτηση, μετά από μία τέτοια αθλιότητα.
Φυσικό λοιπόν ήταν να ακολουθήσουν οι διώξεις, οι απειλές φυλάκισης κατά δημοσιογράφων και οι απειλές για κλείσιμο μη αρεστών ΜΜΕ.
Ας θυμούνται λοιπόν οι κ.κ. δημοσιογράφοι, ότι «δεν υπάρχουν αθώα θύματα». Μας το άφησε ως παρακαταθήκη διανοητής, ο οποίος ερωτοτρόπησε με το σταλινισμό. Που πάει να πει πως κάτι ήξερε.
Κώστας Κούρκουλος. Ποινικολόγος.
