Υπό κανονικές συνθήκες, τέτοιες καταστάσσεις θα ήταν αδιανόητες για ευνομούμενο κράτος. Αλλά η Ελλάδα έχει ενσωματώσει στην καθημερινότητά της ιδιαιτερότητες ανοχής ανομικών συμπεριφορών, χρόνια τώρα - και είναι βέβαιο ότι αυτές οι ιδιαιτερότητες θα πριμοδοτηθούν όσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί να εδραιώσει την κυριαρχία της.
Την ανοχή στην ανομική συμπεριφορά, όχι πάντα στο όνομα ενός «υψηλού» σκοπού, έως σήμερα, ελάχιστα κυβερνητικά στελέχη τις έχουν ανοιχτά αμφισβητήσει. Σ' αυτούς τους ελάχιστους συγκαταλέγεται ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης. Η πρώτη φορά που ο κ. Πανούσης διαφώνησε με την κυβέρνησή του, και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ήταν μέσω του γνωστού πρωτοσέλιδου άρθρου του στα Νέα (3/4/2015), υπό τον τίτλο «Η Αριστερά του τίποτα». Όποιος θεωρεί ότι «η Παιδεία μας επιτρέπει κάθε ανομική δράση», έγραφε μεταξύ άλλων ο υπουργός, δεν έχει σχέση «με την Αριστερά αλλά ούτε και με τη Δημοκρατία». Τα ίδια, πάνω-κάτω, επανέλαβε σε συνέντευξή του, στην εφημερίδα Realnews του Μ. Σαββάτου, όπου μιλώντας για αοριστία των πολιτικών, πρόσθεσε ότι «αριστερή διακυβέρνηση δεν σημαίνει ανοχύρωτη χώρα και πόλη». Και απείλησε, ακόμα μια φορά, ότι υπό τέτοιους όρους δεν έχει νόημα η παρουσία του.
Έχει δίκιο ο υπουργός. Αλλά δεν αρκεί να το περιγράφει. Οφείλει να κινηθεί. Αν δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του, να προστατέψει την τάξη και την ασφάλεια των πολιτών, ας αποχωρήσει. Υπουργός είναι, δεν είναι αρθρογράφος ούτε σχολιαστής. Όταν τον ακυρώνει η κυβέρνησή του, όταν δηλαδή δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του, τι νόημα έχει το δημόσιο αξίωμα; Και τέλος, σε μια κυβέρνηση που υποσχέθηκε την εξιοπρέπεια, πού είναι η αξιοπρέπεια του υπουργού ο οποίος, από προβεβλημένες μιντιακά θέσεις μάλιστα, ομολογεί ότι η κυβέρνησή του δεν του επιτρέπει να κάνει τη δουλειά του;
