Γιώργος Μαρκατάς

Γιατί η υπακοή στους νόμους του κράτους (σε κατάσταση κρίσης) είναι η απολύτως (ιουδαιο)χριστιανική στάση.

ExMachina (Από μηχανής). Έγχρωμη περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, παραγωγής 2014, σε σενάριο και σκηνοθεσία Άλεξ Γκάρλαντ. Παίζουν: Domhnall Gleeson, Alicia Vikander, Oscar Isaac, Sonoya Mizuno κ.ά. Στην Ελλάδα έκανε πρεμιέρα στις 12 Μαΐου 2015.

Ο Nathan το έπαιξε θεός και γ@#$θηκε το σύμπαν. Στο αρχετυπικό σύμπαν του Ex Machina.

Ας καλλιεργήσουμε τις (διάφορες) πνευματικές (σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό) εκδοχές του ιουδαιοχριστιανισμού, ο καθένας τη δική του και όλοι μαζί. Ο καθένας διανύοντας το δρόμο του, δίπλα στους άλλους, αγκαλιά με τους άλλους. Είναι ο μόνος τρόπος, που είναι ταυτόχρονα τόσοι πολλοί τρόποι. Πις, λοβ εντ γιούνιτι.

Είδα πρόσφατα δύο σημαντικά έργα τέχνης. Το Ex Machina (σκην. Άλεξ Γκάρλαντ, 2014) και το 2001 - Η Oδύσσεια του διαστήματος (σκην. Στάνλεϋ Κιούμπρικ, 1968) Το πρώτο είναι παιδάκι του δεύτερου αλλά έχει μεταφέρει τον ίδιο προβληματισμό στο σήμερα. Ποιος είναι αυτός; Ο άνδρας συχνά το παίζει θεός στη θέση του θεού. Όταν το κάνει αυτό «γαμιέται το σύμπαν», για να χρησιμοποιήσω μια κατάλληλη και απολύτως ταιριαστή φράση για τη θεματική που συζητάμε. Κατά κάποιον τρόπο, αυτό λένε και τα δύο έργα. Όταν ο άνδρας το παίζει θεός γαμιέται το σύμπαν.

Eίδα το περίφημο video του Mikeius που τιτλοφορείται “Ο ευγενής άγριος και η βία της αναρχίας”. Δεν έχω παρακολουθήσει το σύνολο των συζητήσεων, αλλά η αίσθησή μου είναι ότι έχει προκύψει ένα έντονα heated debate.