web only

XIV, 31/3/2020. Mια πρώτη νίκη στον πόλεμο του κορωνοϊού, νίκη που μπορεί να πιστωθεί στην πολιτική και κυρίως την υγειονομική ηγεσία αλλά και στον ελληνικό λαό που πειθάρχησε και στρατεύτηκε σε δύσκολα μέτρα.

XIII. 30/3/2020. Κάποιες από τις σημερινές καθημερινότητες και τις επιταγές της προφύλαξης του κορωνοϊού μού θυμίζουν σταθερές και απαραβίαστες συνήθειες της παλιάς παιδικής μου κοινωνίας.

Αναμφίβολα, τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού έχουν επώδυνες συνέπειες για νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Όμως, νομίζω ότι σημαντικότερες μπορεί να αποδειχθούν οι συνέπειες για την κουλτούρα μας – τις αξίες, ιδέες, εθισμούς και συμπεριφορές. Αν επέλθουν εδώ αλλαγές τότε, ναι, θα περάσει κι΄αυτό! Αυτό είναι και το μήνυμα της Προέδρου της Δημοκρατίας, που διαπιστώνει ότι τα περιοριστικά μέτρα έρχονται σε αντίθεση με την ιδιοσυγκρασία μας.

ΧΙΙ. 29/3/2020. Η θεωρία του χάους, ο πλανητικός πόλεμος κατά του κορωνοϊού και ο κοινός στόχος της ανθρωπότητας. 

Πώς επιλέγουν να ενημερωθούν για την κρίση και το στοίχημα της επόμενης μέρας.

Τι δείχνουν τα αποτελέσματα της έρευνας του Εργαστηρίου Διεθνούς και Ειρηνευτικής Δημοσιογραφίας (IPJ Lab) του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Υπεύθυνοι Καθηγητές: Χρήστος Φραγκονικολόπουλος, Νίκος Παναγιώτου

Ερευνητές-Υποψήφιοι Διδάκτορες: Ηλίας Νικέζης, Ανθή Μπάλιου

Δημοσιογράφος-Ερευνήτρια Σπυριδούλα Μάρκου (ΜΑ)

ΧΙ. 28/3/2020. Η στήλη που κρατά ο Λάκης Δόλγερας στο μηνιαίο Books Journal έχει τίτλο "Πήρα το γράμμα σου" και δημοσιεύει, συνήθως, σχολιασμένες επιστολές από αλληλογραφία που ανταλλάχθηκε στο παρελθόν. Σήμερα, ανασύρει από το παρελθόν μια τέτοια επιστολή: ένας ναυτικός από την απομόνωση του επαγγέλματος γράφει στην αγαπημένη του. [TBJ]

Χ. 27/3/2020. Κλεισμένος εδώ στο σπίτι ανατρέχω στην παρελθούσα ζωή μου, μεταξύ άλλων σκέφτομαι παρόμοιες καταστάσεις που συνέβησαν στους γονείς μου ή στα σχετικά παιδικά μου διαβάσματα.

ΙΧ, 29/3/2020. Ένας φίλος γιατρός και συνεργάτης του Books Journal, ο Γιώργος Ζώταλης, μοιράστηκε μαζί μου σκέψεις που του προκλήθηκαν για την πανδημία, από την ανάγνωση ενός άρθρου της Susan Sontag, “Disease as a political metaphor”, που είχε δημοσιευτεί στο New York Review of Books (τεύχος της 23ης Φεβρουαρίου 1978).

VIII. 25/3.2020. Μα υπάρχει και ο άλλος ηρωισμός, ο συνειδητός, αυτός που είναι καμωμένος από λόγο και από θέληση. Αυτόν θα μπορούσαμε να τον ορίσουμε απλά σαν επιβολή της προσταγής του καθήκοντος πάνω στην σάρκα. Σ’ αυτόν απαντούμε τη θέληση της θυσίας του ατόμου για την ομάδα, της ύλης για την ιδέα· εκδηλώνεται όχι μόνον σε έργα πολέμου, αλλά και στα έργα ειρήνης, και στις πιο καθημερινές ασχολίες. Κ.Θ. Δημαράς

Είδα πρόσφατα δύο σημαντικά έργα τέχνης. Το Ex Machina (σκην. Άλεξ Γκάρλαντ, 2014) και το 2001 - Η Oδύσσεια του διαστήματος (σκην. Στάνλεϋ Κιούμπρικ, 1968) Το πρώτο είναι παιδάκι του δεύτερου αλλά έχει μεταφέρει τον ίδιο προβληματισμό στο σήμερα. Ποιος είναι αυτός; Ο άνδρας συχνά το παίζει θεός στη θέση του θεού. Όταν το κάνει αυτό «γαμιέται το σύμπαν», για να χρησιμοποιήσω μια κατάλληλη και απολύτως ταιριαστή φράση για τη θεματική που συζητάμε. Κατά κάποιον τρόπο, αυτό λένε και τα δύο έργα. Όταν ο άνδρας το παίζει θεός γαμιέται το σύμπαν.