Το πρωί της Παρασκευής, 22 Σεπτεμβρίου 2018, αστυνομικοί με πολιτικά εμφανίστηκαν στα γραφεία της ιστοσελίδας liberal.gr και της εφημερίδας Φιλελεύθερος, αναζητώντας δημοσιογράφους και στελέχη της εφημερίδας μετά από μήνυση που υπέβαλε εναντίον τους ο Πάνος Καμμένος, με αφορμή δημοσίευμα της εφημερίδας για τις κυβερνητικές ευθύνες στο αίσχος του στρατοπέδου υποδοχής προσφύγων της Μόριας Μυτιλήνης.
Στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας αναγράφονται, μεταξύ άλλων:
«Προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στα γκέτο των προσφύγων. ΑΝΗΘΙΚΟ ΠΑΡΤΙ. Σπατάλη εκατοντάδων εκατομμυρίων και φαγοπότι “ημετέρων” με τα κονδύλια».
Εντολή σύλληψης με τη διαδικασία του αυτόφωρου έχει εκδοθεί εναντίον του εκδότη της εφημερίδας Θανάση Μαυρίδη, του διευθυντή Παναγιώτη Λάμψια, του διευθυντή σύνταξης Βασίλη Γεώργα, του διευθυντή έκδοσης Γιώργου Μπαλγκά, της αρχισυντάκτριας του πολιτικού ρεπορτάζ Κατερίνας Γαλανού και των δημοσιογράφων Γαβριήλ Σερέτη και Νικολέττας Μουτούση.
Είναι προφανές ότι, ακόμα μια φορά, στελέχη της κυβέρνησης επιτίθενται με σφοδρότητα εναντίον του Τύπου που δεν μπορούν να ελέγξουν. Αντί η κυβέρνηση να φροντίζει τα προβλήματα που ανακύπτουν και αμαυρώνουν τη θητεία της και τη φήμη της χώρας, προσπαθεί να φιμώσει μέσα ενημέρωσης που δεν αναλώνονται σε δοξαστικά απέναντί της.
Ο Τσακυράκης για την ελευθερία του λόγου
Στην τελευταία συνέντευξή του στον Γιώργο Καμίνη και στον Ηλία Κανέλλη (http://booksjournal.gr/slideshow/item/2770-tsakyrakis-h-eleftheria-tou-logou-ypertato-dikaioma), ο καθηγητής Σταύρος Τσακυράκης (1951-2018) αναφέρθηκε εκτενώς στην ελευθερία του λόγου. Μεταξύ άλλων, σημείωνε:
[...] Κατά καιρούς πολλοί εκφράζουν την αποδοκιμασία τους για την έμφαση που δίνω στην ελευθερία του λόγου. Η συνήθης ένσταση λέει ότι όλα τα δικαιώματα είναι σημαντικά. Όχι, απαντώ. Το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου είναι θεμελιώδες επειδή είναι το μόνο δικαίωμα που άπτεται της δημοκρατίας. Χωρίς ελευθερία του λόγου δεν υπάρχει δημοκρατία και, επίσης, χωρίς ελευθερία του λόγου δεν υπάρχει ατομική ολοκλήρωση. Αυτός ο διπλός χαρακτήρας είναι που κάνει ξεχωριστή την ελευθερία του λόγου. Μια χώρα δεν καταδικάζεται αν, π.χ., δεν έχει πλήρες πλέγμα προστασίας προσωπικών δεδομένων. Αν όμως δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου, εκεί τα πράγματα είναι σαφή: πρόκειται για μια χώρα που δεν έχει δημοκρατία και που, προφανώς, δεν προστατεύονται, ή δεν προστατεύονται επαρκώς η ελευθερία και τα δικαιώματα του ατόμου. [...]
Παρακάτω, με αφορμή την κριτική που έχει ασκήσει ο Τσακυράκης στην αρχή της αναλογικότητας, ο καθηγητής απολυτοποιεί το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου. Γράφει:
Η αρχή της αναλογικότητας οδηγεί σε μια σύγκριση. Στην ουσία, λέει, τι ζυγίζεις; Ζυγίζεις την ελευθερία του λόγου με την προσβολή της προσωπικότητας, και λες: κερδίζει το ένα ή το άλλο. Αυτό, ισχυρίζομαι εγώ, δεν είναι σωστό. Δεν είναι θέμα τι ζυγίζεις. Δεν είναι ομοειδή αυτά τα πράγματα. Εάν έχεις δικαίωμα σε κάτι, ή το έχεις ή δεν το έχεις. Αυτό το «έχω κατ’ αρχήν και θα το ζυγίσω», και θα δω αν έχω και στο τέλος, είναι μια νομική αυθαιρεσία.
