Δημήτρης Δουλγερίδης

Λεωνίδας Οικονόμου, Στέλιος Καζαντζίδης. Τραύμα και συμβολική θεραπεία στο λαϊκό τραγούδι, Πατάκη, Αθήνα 2015, 416 σελ. 

Λεωνίδας Οικονόμου, Τα ερωτικά του Καζαντζίδη. Έρωτας και φύλο στο λαϊκό τραγούδι, Μωβ σκίουρος, Αθήνα 2023, 304 σελ.

Όψεις του κοινωνικού φαινομένου Καζαντζίδης και της ένταξής του στη λαϊκή κουλτούρα, με αφορμή τον τελευταίο «πολιτισμικό πόλεμο» περί λαϊκότητας και τοξικής αρρενωπότητας.

O θάνατος της Τζόαν Ντίντιον σηματοδοτεί το τέλος της Νέας Δημοσιογραφίας, μιας τάσης που άκμασε παράλληλα με την ακμή των περιοδικών που τη φιλοξένησαν και την ενθάρρυναν και ευτύχησε να έχει εκπροσώπους προσωπικότητες όπως ο Τρούμαν Καπότε, ο Γκορ Βιντάλ – και, ασφαλώς, η εκλιπούσα. Το κείμενο του Δημήτρη Δουλγερίδη που ακολουθεί, γράφτηκε το 2016 και δημοσιεύτηκε στο τεύχος του Books’ Journal #67, του Ιουνίου εκείνης της χρονιάς, ως κριτική στη βιογραφία της συγγραφέα που υπέγραφε ο Tracy Daugherty. Το αναδημοσιεύουμε εδώ και το συστήνουμε ως το πληρέστερο κείμενο στα ελληνικά για τη συγγραφέα - καθρέφτη της Αμερικής, τις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα. [TBJ]

Joseph Frank, Dostoevsky. Α writer in his time, Princeton University Press, 2012, 959 σελ.

 Λεονίντ Γκρόσσμαν, Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι. Βιογραφία, μετάφραση από τα ρωσικά: Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, επιμέλεια Ντίνα Σαμοθράκη, Αρμός, Αθήνα 2008, 640 σελ.

Μαξιμίλιαν Μπράουν, Ντοστογιέφσκι. Η ζωή του μέσα από το έργο του, μετάφραση από τα γερμανικά: Ν.Μ. Σκουτερόπουλος, Εκκρεμές, Αθήνα 2008, 421 σελ.

Συγγραφέας που αφιερώνει 15 ώρες την ημέρα μέσα σε ένα ζεστό «κελί» χωρίς εξαερισμό για να ολοκληρώσει τα μεγάλα μυθιστορήματα. Αλλά και μανιακός τζογαδόρος, που τον κυνηγούν τα χρέη και οι προθεσμίες για τα λογοτεχνικά περιοδικά. Οπαδός της ιδέας μιας Ρωσίας über Alles, που θα επαναφέρει την οικουμενική αγάπη στον κόσμο. Επηρεασμένος από το γοτθικό μυθιστόρημα, εχθρός της τακτοποίησης του νατουραλισμού. Στιγματισμένος από επαναστατικές ιδέες αλλά κι από την αγάπη του Χριστού.  Μια δεύτερη ανάγνωση στις βιογραφίες του Ντοστογιέφσκι από τους Joseph Frank, Λεονίντ Γκρόσμαν, Μαξιμίλιαν Μπράουν, με αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από τη γέννηση του κορυφαίου ρώσου συγγραφέα.

Ξεκίνησε από το Κολέγιο Αθηνών για να βρεθεί τελικά στο Πρίνστον. Τα τελευταία 47 χρόνια διδάσκει και γράφει για τη φιλοσοφία. Έχει διδακτορικό στον πλατωνικό Φαίδωνα και προσωπικό πάθος για τον Νίτσε. Έμαθε από την Κατίνα Παξινού ότι ο Οιδίπους Τύραννος είναι το πρότυπο του αστυνομικού μυθιστορήματος, χρησιμοποιεί τους διαλόγους του Πλάτωνα και τα επεισόδια του Wire στην ίδια παράδοση μαθήματος και επιμένει ότι η λαϊκή τέχνη αύριο θα είναι mainstream κουλτούρα. Η συνέντευξη με τον Αλέξανδρο Νεχαμά δημοσιεύτηκε στο τεύχος 5 του Books’ Journal, Μάρτιος 2011. Αναδημοσιεύεται σήμερα στην ηλεκτρονική μας έκδοση με αφορμή την εκλογή του καθηγητή Νεχαμά στην έδρα Ιστορίας της Φιλοσοφίας της Ακαδημίας Αθηνών.

 Tracy Daugherty, The last love song: a biography of Joan Didion, St. Martin’s Press, 2015, 752 σελ.

Είναι η πρώτη βιογραφία που τυπώνεται για την 82χρονη Τζόαν Ντίντιον. Πρόκειται για ένα μυθικό πρόσωπο. Υπήρξε και παραμένει η ιέρεια της Νέας Δημοσιογραφίας. Στη μακρά διαδρομή της, μεταξύ άλλων, κατέγραψε τις δονήσεις της αμερικανικής αντικουλτούρας, απαθανάτισε τη λατρεία για είδωλα όπως ο Τζων Γουαίην και την αρχετυπική μορφή του, περιέγραψε ένα επίπονο τελετουργικό αποχαιρετισμού για το σύζυγό και την υιοθετημένη κόρη τους. Έζησε πολλά και έγραψε ακόμα περισσότερα.

Ο Δημήτρης Μαρωνίτης, που πέθανε στις 12 Ιουλίου, ήταν μια πολλαπλά επιδραστική μορφή του δημόσιου βίου. Πρωτίστως, βεβαίως, ήταν μια επιδραστική μορφή της φιλολογίας, κορυφαίος δάσκαλος, κορυφαίος μελετητής, κορυφαίος μεταφραστής των ομηρικών επών και πολλών ακόμα αρχαίων κειμένων στην ελληνική γλώσσα. Ο θάνατός του μας υποχρεώνει να ανασύρουμε μια συνέντευξή του που έδωσε στον Δημήτρη Δουλγερίδη και δημοσιεύθηκε στο τεύχος 13 του Books' Journal, τον Νοέμβριο 2011 (αργότερα συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο με συνεντεύξεις που είχε κάνει ο Δουλγερίδης, Δεύτερη Ανάγνωση, Πόλις, 2012). Την αναδημοσιεύουμε χωρίς σχόλια

Οι επιλογές που ακολουθούν από τα εφτά βιβλία του Ρενέ Ζιράρ (25 Δεκεμβρίου 1923 - 4 Νοεμβρίου 2015), τα οποία έχουν εκδοθεί στα ελληνικά, είναι στοχευμένες. Πρόκειται για μια μικρογραφία της θεωρίας του για τη μιμητική επιθυμία και τη βία, καθώς και το εξιλαστήριο θύμα γύρω από το οποίο ομονοεί η κοινότητα. Παράλληλα, δίνουν μια εικόνα για τις λογοτεχνικές αναφορές του Ζιράρ στη Βίβλο, τον Σαίξπηρ, τον Ντοστογιέφσκι και τον Προυστ, όπου επίσης εφαρμόζει τη θεωρία του. Αναδημοσίευση από το τεύχος 61 του Books' Journal, Δεκεμβρίου 2015.

Καρλ Ούβε Κνάουσγκορντ, Ένας θάνατος στην οικογένεια (Ο αγώνας μου – Βιβλίο πρώτο), μετάφραση από τα νορβηγικά: Σωτήρης Σουλιώτης, Καστανιώτη, Αθήνα 2015, 543 σελ.

Karl Ove Knausgaard, Mystruggle (1,2,3), μετάφραση από τα νορβηγικά στα αγγλικά: DonBartlett, Vintage

Ένας απολογισμός για την αυτοβιογραφική αφήγηση του Καρλ Ούβε Κνάουσγκορντ, τους τρεις πρώτους τόμους του εξάτομου Αγώνα – και ένα εκδοτικό φαινόμενο με διεθνείς διαστάσεις. Αναδημοσίευση από το τχ. 60 του Books' Journal, Νοέμβριος 2015

Vasily Grossman, The road, επιμ.: Robert Chandler, New York Review of Books, 2010, ωσελ. 384

Ο Βασίλι Γκρόσμαν υπήρξε μάχιμος ανταποκριτής του σοβιετικού στρατού στον Β’ Παγκόσμιο, συγγραφέας της αυτοβιογραφίας αναφοράς Ζωή και πεπρωμένο (μεταφράστηκε από τον Γιώργο Μπλάνα και κυκλοφορεί στις εκδόσεις Γκοβόστη) και φωνή αντίδρασης στην επικράτεια του σταλινισμού. Η ανθρωπιστική συνείδησή του αναβιώνει σε μια νέα έκδοση με διηγήματα, σημειώσεις και την περιγραφή της επίσκεψής του στο κολαστήριο της Τρεμπλίνκα το 1944. (αναδημοσίευση από το τεύχος 2, Δεκέμβριος 2010)

Μια αποκλειστική διεξοδική συνέντευξη με τον τελευταίο αναγεννησιακό στοχαστή, που πρωτοδημοσιεύθηκε στο Books’ Journal #3, Ιανουάριος 2011, και αναδημοσιεύθηκε στο βιβλίο του Δημήτρη Δουλγερίδη Δεύτερη Ανάγνωση (Πόλις, 2012)