Ανεπαισθήτως έγινε ετούτο: μέσα σε πολυκατοικία κόκκινη, ολόλευκος εισήλθε ελέφαντας και κάθησε στρογγυλά.

Κάποια στιγμή, περί τα μέσα του  2ου π.Χ. αιώνα, οι τέχνες των Ελλήνων, γραμματική και ρητορική, γίνονται πολύ ελκυστικές για τους νέους των καλών οικογενειών της Ρώμης, σχολεία ανοίγουν, δημιουργείται μια κίνηση που, όπως έρχεται απ’ έξω, ταράζει την καθαρά λατινική παράδοση. Περισσότερη ανησυχία προκαλεί η ρητορική, εφόσον αυτή μπορεί να επηρεάσει και την πολιτική.

Έχω την εντύπωση πως αυτό που ζητάει ο Νετανιάχου είναι απλό, έως αυτονόητο. Θέλει από τη Γάζα, όπως και αν οργανωθεί στο μέλλον αυτό το κράτος, να μείνει αποστρατιωτικοποιημένο, για ένα διάστημα. Που δεν θα είναι για δύο τρία χρόνια.

α) ακρότητα

Δολοφόνησαν εν ψυχρώ 1.400 αμάχους.

Μια ακρότητα, λένε οι 263.000 συγγραφείς.

β) λεπτότητα

Εκ του Κατάρ ο μέγας της Χαμάς ηγέτης ωστόσο δήλωσε: δεν ήταν κάτι το τυχαίο, αυτή η σφαγή: θα την επαναλάβουμε, παρόμοια, όσες φορές κι αν χρειαστεί, έως ότου το κράτος του Ισραήλ εξαφανιστεί.

Και εκ του ιδίου Κατάρ, ο ίδιος, συνεχίζει: εμείς, το έχουμε ανάγκη το αίμα των Παλαιστινίων που χύνεται, αυτό μας εμψυχώνει.

Για αυτά, από λεπτότητα, ούτε νύξη, οι 526.000 συγγραφείς.

Είναι ένα τόσο δα συμπαθέστατο ζωάκι, ο Χαμαιλέων. Να το φανταστούμε όχι ως απλώς μεταβάλλον χρώματα -πράγμα κοινότοπο και ούτε άξιο να το αναφέρει κανείς- αλλά και την ίδια του τη μνήμη. Θα ήταν ένα ζώο που δεν έχει βιογραφία, διότι δεν είναι πια «εκείνο που δεν ήταν έτσι πριν». Απλά, είναι σε κάθε φάση του καινούργιο: κυριολεκτικά ένα ζώο διαφορετικό.

Πιστεύει κανείς πως εκείνοι που, με επίγνωση όλων των συνθηκών και του συσχετισμού δυνάμεων, σφάζουν βιάζουν εξευτελίζουν αμάχους, ενήλικους και γέρους, βρέφη και εφήβους που διασκεδάζουν, προκειμένου έτσι να προκαλέσουν τα προβλέψιμα αντίποινα του Ισραήλ, προκειμένου δηλαδή να προκαλέσουν το χαμό χιλιάδων ζωών Παλαιστινίων και, με τον τρόπο αυτό, να ασκήσουν την όποια πολιτική τους, πιστεύει κανείς πως εκείνοι που χρησιμοποιούν τους Παλαιστίνιους όχι μόνο ως ασπίδα, αλλά και ως στόχο για τα απέναντί τους όπλα, θα δίσταζαν για κάποιο λόγο να χτυπήσουν ένα νοσοκομείο της Γάζας.

Πιστεύει κανείς πως στα στρατηγεία όπου σχεδιάστηκαν οι επιθέσεις του Οκτωβρίου, είτε κατά λάθος ήταν η έκρηξη στο νοσοκομείο, πράγμα απίθανο με τόσα θύματα, είτε σχεδιασμένη, υπάρχουν κάποιοι που να μη χαίρονται για μια ακόμα πετυχημένη κίνηση πάνω στη σκακιέρα που έχουν στήσει.

Να ηττηθεί λοιπόν συντριπτικά η Χαμάς. Το σύμπλοκο γεωπολιτικών συμφερόντων και μιας αντίθεσης που τη λέμε  «πολιτισμική» –αδύναμος όρος, εδώ το πράγμα είναι πιο απλό και απόλυτο: «δεν μπορείς να υπαρχεις, η ύπαρξή σου είναι ασύμβατη με τη δική μου»– δεν το έχει δύσκολο να στήσει την επόμενη Χαμάς, τα υλικά, οι ανθρώπινες ζωές, είναι εκεί, διαθέσιμα και φτηνά.

Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στον ΣYΡΙΖΑ, πρέπει να δούμε πώς σκέφτεται ο δημιουργός του.

Αυτές τις μέρες η σκέψη μας είναι σε εκείνους τους διανοούμενους που τόσο πολύ είχαν ταυτιστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτούς που η άνοδος του κόμματος τους έφερε και τους ίδιους στον αφρό, σε αυτούς που όποιαν αβαρία και αν έκαναν, όποια μικρή ή μεγάλη υποχώρηση από το δέον, θαμπωμένος ο καθρέφτης τους από την αίγλη της ένταξης στην Αριστερά, δηλαδή από το μεγαλείο του ανθρώπου, πάντα τους έδειχνε ωραία ηρωικούς.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επισκέπτεται μια δημόσια υπηρεσία για να ενημερωθεί και για να ελέγξει. Αυτή είναι η κύρια αρμοδιότητά του. Όμως αυτός ειδικά ο Αρχηγός της Αξ. Αν. θέλει να ενημερωθεί χωρίς την παρουσία εκείνου που μπορεί σε βάθος να τον ενημερώσει – και, το κυριότερο, θέλει να ελέγξει δίχως την παρουσία του ελεγχομένου. Δίχως δηλαδή την παρουσία του αρμόδιου μέλους της κυβέρνησης.