Από την αβανγκάρντ μουσική σκηνή, όπου ξεκίνησε τη διαδρομή του, ως μερικές από τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου με τις οποίες συνεργάστηκε, κι από την υποστήριξη και ανάδειξη σημαντικών συνθετών του εικοστού αιώνα (Ντεμπυσσύ, Στραβίνσκι, αλλά και μεταγενέστερους) μέχρι τις δικές του πρωτοποριακές μουσικές αναζητήσεις, ο Πιερ Μπουλέζ ήταν μια μοναδική προσωπικότητα της τέχνης.
Αφού σπούδασε ανώτερα μαθηματικά, ο Μπουλέζ ασχολήθηκε με την αρμονία κοντά στον Μεσιάν και στον Λαϊμπόβιτζ με συμμαθητές τους Σένμπεργκ και Βέμπερν. Είχε πρότυπό του τον Βέμπερν και, προσπαθώντας να επιτύχει έναν ανώτατο βαθμό ελέγχου πάνω στις παραμέτρους της μουσικής, οδηγήθηκε στο σειραϊσμό.
Τα έργα του, στην πορεία, από την πολυπλοκότητα έγιναν πιο απλά και διάφανα, χωρίς να χάνουν την πρωτοτυπία και το δυναμισμό τους. Από το 1952 έκανε στροφή προς την ηλεκτροακουστική μουσική. Χαρακτηριστικά έργα του είναι: «Οι δομές» (για δύο πιάνα), «Σονατίνα για φλάουτο και πιάνο» (έργο σειραϊκό), η «Πολυφωνία Χ», το «Σφυρί χωρίς Αφέντη», «Μορφές-Διπλά-Πρίσματα», «Λάμψη-Πολλαπλά», «Τελετουργία» κ.ά.
«Για όλους εκείνους που τον γνώρισαν και που μπόρεσαν να εκτιμήσουν τη δημιουργική ενέργειά του, τις καλλιτεχνικές αξιώσεις του, τη διαθεσιμότητα και τη γενναιοδωρία του, η παρουσία του θα παραμείνει άσβεστη», αναφέρει η οικογένειά του, στην ανακοίνωση μέσω της οποίας γνωστοποίησε το θάνατο του συνθέτη, ανακοίνωση που δόθηκε στη δημοσιότητα από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Παρισιού.