Ήταν ένας ποιητής του ρεαλισμού. Ο πιο ποιητικός της αρχικής παρέας (Γιάννης Βαλαβανίδης, Κλεοπάτρα Δίγκα, Kυριάκος Κατζουράκης, Γιάννης Ψυχοπαίδης) και ο πιο ελεύθερος από την ιδεολογικοποιημένη σχολή από την οποία ξεκίνησαν. Ίσως επειδή, αν και μεγάλος μετρ του σχεδίου και της χρήσης του χρώματος, στην πορεία έσβηνε και το χρώμα και τα περιγράμματα, που χάνονταν μέσα στο αχνό φόντο. Κάπως έτσι, στο αχνό φόντο της ιστορίας, χάθηκαν και οι τελεολογίες της νεότητας – για να κυριαρχήσει η έμφαση στην ατομικότητα.
Πρωτίστως στη δική του ατομικότητα. Ρεαλιστής με πολλά στοιχεία εξπρεσιονιστικά, ο Μπότσογλου, στην πορεία, έγινε αυτοβιογραφικός. Η προσωπική του διαδρομή έγινε η μαρτυρία του για τον κόσμο, και για την πορεία προς το θάνατο – που ο καλλιτέχνης την απαθανάτισε στη σειρά έργων του Προσωπική Νέκυια, όπου κυρίως το μαύρο σβήνει στο μαύρο.
Βαθύς, στοχαστικός, αντιστάρ, ο Χρόνης Μπότσογλου είναι ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους του τέλους του εικοστού αιώνα και των αρχών του εικοστού πρώτου: στοχαστικός, με μια υπαρξιακή λύπη για τις διαψεύσεις του μοντέρνου ανθρώπου. Το έργο του θα μείνει καθρέφτης μας.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Χρόνης Μπότσογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1941. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1960-1965) με καθηγητή τον Γιάννη Μόραλη. Το 1970 συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία για δύο χρόνια στην École nationale supérieure des Beaux-Arts του Παρισιού.
Εκλέχτηκε καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το 1989. Αργότερα, το 2001-2005, διατέλεσε πρύτανης ενώ συνέχισε να διδάσκει ως το 2008.
Εκτός από τη ζωγραφική ασχολήθηκε με τη γλυπτική και τη χαρακτική.
Από το 1964 συμμετείχε σε διάφορες καλλιτεχνικές ομάδες με πολιτικό χαρακτήρα («Ομάδα Τέχνης Α» 1960-1967, «Κέντρο Εικαστικών Τεχνών» 1974-1976, «Ομάδα για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη» 1976-1981). Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας «Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές» (1971-1973).
Εκτός από το καλλιτεχνικό έργο του έχει εκδώσει και τα δοκιμιακά βιβλία, Ημερολόγια ταξίδια (1994), Ψευτοδοκίμια (2000) και Το χρώμα της σπουδής (2005). Το 1998 εξέδωσε την ποιητική συλλογή με τίτλο Σπουδή στο μαύρο.
