Ο Σεπούλβεδα, ο οποίος έδρασε στο πλαίσιο αριστερών, κομμουνιστικών και σοσιαλιστικών οργανώσεων, σχεδόν πάντα τις εγκατέλειπε απογοητευμένος.
Στο πλευρό του προέδρου Σαλβαδόρ Αλιέντε της Χιλής – κυριολεκτικώς, καθ’ όσον διετέλεσε μέλος της προσωπικής του φρουράς– ο Σεπούλβεδα βασανίστηκε από τη δικτατορία του Πινοτσέτ και κατάφερε να εγκαταλείψει τη Χιλή χάρη στην παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας.
Τη δεκαετία του 1970 περιπλανήθηκε στη Λατινική Αμερική, αγωνίστηκε για την επικράτηση της επανάστασης των Σαντινίστας στη Νικαράγουα και όταν η επανάσταση κέρδισε εκείνος προτίμησε να εγκατασταθεί στη Γερμανία.
Τη δεκαετία του 1980, ταξίδεψε στον κόσμο με τα πλοία της Greenpeace, όταν η οικολογία δεν είχε ακόμη αρχίσει να γίνεται της μόδας.
Έγραφε από τα 17 του όμως το 1989 έγινε διεθνώς γνωστός με το βιβλίο του Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης (στα ελληνικά σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη, Opera 1993).
Ο Σεπούλβεδα υπήρξε πολυγραφότατος, έγραψε περισσότερα από 20 βιβλία (κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Opera) για τα οποία τιμήθηκε με σημαντικά βραβεία τόσο στη Ευρώπη όσο και στη Λατινική Αμερική.
Οι ιστορίες του ήταν βαθιά ανθρώπινες και αφορούσαν διαφορετικούς λαούς και πολιτισμούς, οι οποίοι, όπως είχε πει ο ίδιος στην εφημερίδα El Pais, ήσαν «ο μεγαλύτερος θησαυρός του ανθρώπινου είδους».
