Ρατσιστικές διακρίσεις στον ΟΗΕ: ΙΑ. Περιφρόνηση θεσμών των Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου της Ευρώπης

Ο [Εμπειρογνώμονας της CERD] κύριος Avtonomov ρώτησε αν το Συμβαλλόμενο Κράτος … σχεδιάζει να κάνει δήλωση αναγνώρισης της αρμοδιότητας της Επιτροπής [CERD] να λαμβάνει και να εξετάζει προσφυγές από άτομα ή ομάδες ατόμων σύμφωνα με το άρθρο 14 της Σύμβασης [ICERD] [...] Ο κύριος Καστανάς [Υπουργείο Εξωτερικών] δήλωσε ότι [...] η Ελλάδα δεν έχει κάνει δήλωση σύμφωνα με το άρθρο 14 της Σύμβασης σχετικά με τις ατομικές προσφυγές επειδή δίνει έμφαση στην ενίσχυση των εθνικών μηχανισμών κατά των διακρίσεων. Επισήμανε ότι ο αριθμός των προσφυγών που έχει λάβει η Επιτροπή είναι μικρός, και ότι το 30% από αυτές αφορούν μόνον ένα Συμβαλλόμενο Κράτος. Πριν προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια, επιπλέον, [η Ελλάδα] θα πρέπει να έχει μια σαφέστερη και πληρέστερη εικόνα για τις επιπτώσεις που θα είχε παρόμοια δήλωση στην εθνική νομοθεσία της.

Η [Εμπειρογνώμονας της CERD] κυρία Shepherd [...] ρώτησε αν η Ελλάδα είχε επικυρώσει τη Σύμβαση Πλαίσιο για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων [...] Ο [Εμπειρογνώμονας της CERD] κύριος Khalaf [...] σημειώνοντας ότι η Ελλάδα είχε υπογράψει αλλά δεν έχει επικυρώσει τη Σύμβαση Πλαίσιο για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων, ρώτησε αν το Συμβαλλόμενο Κράτος σκοπεύει να επικυρώσει την εν λόγω Σύμβαση. Ο κύριος Καστανάς [Υπουργείο Εξωτερικών] δήλωσε ότι, στην παρούσα συγκυρία, η Κυβέρνησή του δεν θεωρεί πως υπάρχει καμιά νομική, κοινωνική ανάγκη να επικυρώσει τη Σύμβαση Πλαίσιο για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων.

Με τον πιο ωμό τρόπο, η Ελλάδα εξέθεσε στον ΟΗΕ την αποστροφή της στα διεθνή (ημι)δικαστικά όργανα ελέγχου της εφαρμογής των διεθνών συμβάσεων κατά του ρατσισμού και για την προστασία των μειονοτήτων.

Αν η Ελλάδα είχε κάνει δήλωση του άρθρου 14 της Διεθνούς Σύμβασης για την Εξάλειψη Κάθε Μορφής Ρατσιστικών Διακρίσεων (ICERD), η Επιτροπή για την Εξάλειψη Κάθε Μορφής Ρατσιστικών Διακρίσεων (CERD) θα είχε όντως κατακλυστεί από προσφυγές λόγω της μη εφαρμογής του αντιρατσιστικού νόμου από την ελληνική δικαιοσύνη, οι οποίες θα είχαν οδηγήσει σε σειρά καταδικών της Ελλάδας με σημαντικότερη την ατιμωρησία για το ναζιστικό σύγγραμμα του Κώστα Πλεύρη. Επειδή το γνωρίζει καλά η κυβέρνηση για αυτό αρνείται μέχρι σήμερα να κάνει τη δήλωση αναγνώρισης της (ημι)δικαστικής διαδικασίας της CERD. Πρώτη φορά όμως εξήγησε με περιφρονητικό τρόπο την άρνηση, ισχυριζόμενη πως δεν υπάρχει αρκετή νομολογία τηςCERD: όταν υπάρξει θα τη μελετήσει για να δει αν θέλει να ενταχθεί στη διαδικασία! 

Επίσης, τη Σύμβαση Πλαίσιο για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων (του Συμβουλίου της Ευρώπης) η Ελλάδα υπέγραψε το 1997 με πρωτοβουλία του αείμνηστου τότε Υφυπουργού Εξωτερικών Γιάννου Κρανιδιώτη ο οποίος, όπως γνωρίζει πολύ καλά ο γράφων, θεωρούσε πως η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόζει όλο το διεθνές δίκαιο ανθρώπινων δικαιωμάτων και να αντιμετωπίζει τους διεθνείς ελέγχους με εποικοδομητικό τρόπο. Για αυτό και ο Γιάννος Κρανιδιώτης είχε συναντηθεί με το γράφοντα και τον αρμόδιο διπλωμάτη πριν από μια διεθνή εξέταση της Ελλάδας από τον ΟΑΣΕ η οποία με την αντιπαράθεση που έγινε ενώπιον 50+ διπλωματικών αποστολών πέρασε στην ιστορία για τον εποικοδομητικό χαρακτήρα της. Δυστυχώς για τον ίδιο λίγο αργότερα ο Γιάννος Κρανιδιώτης είχε το γνωστό τραγικό τέλος και δυστυχώς για την Ελλάδα τη στάση που είχε υιοθετήσει δεν ακολούθησαν οι διάδοχοί του και έτσι οι αρμόδιοι διπλωμάτες ξαναγύρισαν στις υπερφίαλες έως προσβλητικές τοποθετήσεις τους ενώπιον των διεθνών οργάνων. Κυρίως δε η Σύμβαση αυτή δεν επικυρώθηκε ποτέ. Γιατί, αν είχε επικυρωθεί, τα γνωμοδοτικά όργανά της αλλά και το ΕΔΔΑ θα υποχρέωναν την Ελλάδα να αναγνωρίσει τις εθνικές μειονότητες (Τουρκική και Μακεδονική) που δεν αναγνωρίζει και θα υπήρχε σωρεία καταδικών για παραβιάσεις δικαιωμάτων τους.

Στα προαναφερόμενα συνοπτικά πρακτικά των συνεδριάσεων της CERD δεν έγινε αναφορά σε ένα μέρος της τοποθέτησης της Ελλάδας ενώπιον της CERD, πάλι μέσω του εκπροσώπου του Υπουργείου Εξωτερικών, που με ικανοποίηση δήλωνε ότι μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο η χώρα είχε εξετασθεί από τρία όργανα του ΟΗΕ, την Επιτροπή για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτισμικά Δικαιώματα, την Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και τη CERDκαι αυτό ολοκλήρωνε τις υποχρεώσεις της αφού δεν εκκρεμεί άλλη έκθεση προς παρόμοιο όργανο. Για άλλη μια φορά η Ελλάδα προσπαθούσε να παραπλανήσει όργανο του ΟΗΕ,αφού  στη σχετική ιστοσελίδα του ΟΗΕ αναφέρεται πως δεν έχει υποβάλει έκθεση στην Επιτροπή Κατά των Βασανιστηρίων που όφειλε να είχε υποβάλει μέχρι την 1 Ιουνίου 2016.

Είναι αξιοσημείωτο πως, ενώ τα τρία θέματα που προαναφέρθηκαν είναι αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, ενώ επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στη CERD ήταν ο Γενικός Γραμματέας Ανθρώπινων Δικαιωμάτων Κωστής Παπαϊωάννου και ενώ το μεγαλύτερο μέρος των τοποθετήσεων της Ελλάδας έκανε ο ίδιος, στα τρία αυτά θέματα παραχώρησε τη θέση του στον εκπρόσωπο του Υπουργείοy Εξωτερικών, γνωστού (του Υπουργείου, όχι του διπλωμάτη) για τη διαχρονική δυσανεκτική σκληρή στάση στα «ευαίσθητα» θέματα ανθρώπινων και κυρίως μειονοτικών δικαιωμάτων…