«Αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τα έγγραφα της Mossack Fonseca, γιατί θεωρώ πως οι ιδρυτές, οι συνεργάτες και οι πελάτες αυτής της εταιρείας θα πρέπει να λογοδοτήσουν για τις εγκληματικές τους πράξεις. Για ελάχιστους εξ αυτών έγιναν όλα γνωστά. Οι πληροφορίες που περιέχονται στα αρχεία θα γίνουν πλήρως γνωστές και κατανοητές μετά από χρόνια ή ακόμη και δεκαετίες», αναφέρει στην επιστολή του.
Το «Βαθύ λαρύγγι» της μεγαλύτερης και σημαντικότερης διαρροής εγγράφων στην ιστορία δεν αποκάλυψε το πραγματικό του όνομα, υπογράφοντας με το εμβληματικό John Dow. Ωστόσο, σημείωσε πως δεν εργάζεται και ούτε εργάστηκε ποτέ για κυβέρνηση οποιασδήποτε χώρας ή μυστικής υπηρεσίας. Ο μυστηριώδης πληροφοριοδότης επιμένεις ότι αποφάσισε να με παραδώσει στους δημοσιογράφους το υλικό που είχε στη διάθεσή του, όχι γιατί είχε κάποιους συγκεκριμένους πολιτικούς σκοπούς, αλλά γιατί «απλά κατάλαβε πολλά από αυτά τα έγραφα ώστε να εκτιμήσει το μέγεθος της αδικίας».
Σύμφωνα με την επιστολή, υπολογίζει ότι πληροφοριοδότες σαν κι αυτόν μπορούν να τύχουν υπεράσπισης:
Λειτουργώντας στo πλαίσιo του νόμου οι πληροφοριοδότες, οι οποίοι αποκαλύπτουν, πέραν πάσης αμφιβολίας, τις παράνομες πράξεις, τόσο ως έχοντες εσωτερική πληροφόρηση, όσο και ως τρίτοι παρατηρητές, θα πρέπει να απολαμβάνουν ασυλίας έναντι των εκδικητικών διαθέσεων της εξουσίας. Όσο οι κυβερνήσεις δεν δημιουργούν ένα κώδικα νόμων, οι οποίοι θα εξασφαλίζουν την νομική υπεράσπιση των πληροφοριοδοτών, τα όργανα της δικαιοσύνης θα μπορούν να υπολογίζουν μόνο στις δικές τους πηγές ή στη δουλειά των δημοσιογράφων που φέρνουν στο φως της δημοσιότητας τις υποθέσεις που περιλαμβάνονται στα έγγραφα.
Ο John Dow υποστηρίζει πως στις χώρες της Ευρωζώνης τα εταιρικά μητρώα με τους δικαιούχους τους θα πρέπει να είναι δημοσιοποιημένα και προσβάσιμα στον καθένα. Ο ίδιος εκτιμά ιδιαίτερα το νομικό σύστημα της Μεγάλης Βρετανίας, ωστόσο προσθέτει πως «αυτή ειδικά η χώρα συνεχίζει να φυλάει τα οικονομικά μυστικά των νησιωτικών κρατών» και ότι είναι «ο ακρογωνιαίος λίθος της θεσμοθετημένης διαφθοράς» σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αναφορικά με τις ΗΠΑ ο John Dow θεωρεί πως η κυβέρνηση θα πρέπει να απαγορεύσει τις πολιτείες να αποφασίζουν μόνες τους για τη δημοσιοποίηση των εταιρικών στοιχείων και το Κογκρέσο να τις υποχρεώσει να δίνουν στη δημοσιότητα κάθε πληροφορία που αφορά στις εταιρείες.
«Οι ιστορικοί μπορούν εύκολα να απαριθμήσουν παραδείγματα τους παρελθόντος, όταν επαναστάσεις ξεκίνησαν εξαιτίας της φορολόγησης ή της ανισότητας. Εκείνες τις εποχές αναγκαία ήταν η στρατιωτική ισχύς, για την καθυπόταξη των λαών. Σήμερα, ο περιορισμός πρόσβασης στην πληροφορία είναι εξίσου αποτελεσματική μέθοδος και μπορεί να γίνει ακόμη πιο αποτελεσματική, αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι πράξεις αυτές περνούν απαρατήρητες. Στο μεταξύ, ζούμε στην εποχή της φτηνής απεριόριστης ψηφιακής αποθήκευσης της πληροφορίας και του γρήγορου διαδικτύου, πράγμα που εξαφανίζει τα εθνικά σύνορα… Η επόμενη επανάσταση θα είναι ψηφιακή. Ή, πολύ πιθανόν, να έχει ήδη ξεκινήσει», επισημαίνει ο John Dow στην κατακλείδα της επιστολής του.
Αξίζει να σημειώσουμε πως τον Απρίλιο φέτος η Διεθνής Ένωση Ερευνητικής Δημοσιογραφίας ξεκίνησε μια σειρά δημοσιεύσεων με τα αποτελέσματα των ερευνών της, τα οποία στηρίχτηκαν στη διαρροή των Panama Papers και αφορούσαν ηγέτες κρατών και πρόσωπα του στενού τους περιβάλλοντος με εξωχώριες εταιρείες, καταχωρισμένες στον Παναμά.
