Το Κύκνειο Άσμα είναι το τελευταίο μεγάλο φωνητικό έργο του Φραντς Σούμπερτ. Γράφτηκε λίγους μήνες πριν το θάνατο του συνθέτη και η απόφαση να δημοσιευθεί ολόκληρο και υπό αυτόν τον τίτλο ήταν του εκδότη του.
Δεν ξέρω αν ο Σούμπερτ είχε συνείδηση ή προαίσθημα πως η ζωή του έφθανε στο τέλος της. Πάντως το Κύκνειο Άσμα, όπως και άλλα μεμονωμένα τραγούδια αυτής της περιόδου, μεταξύ αυτών και η Ερωτική Ευτυχία του Ψαρά που θα την παίξουμε κι αυτήν το Σάββατο, είναι ό,τι πιο τολμηρό, άφοβο και ιδιοφυές έχει γράψει ο συνθέτης.
Πίσω του αφήνει τον Κλασικισμό και το Ροκοκό που υπέφωσκαν ακόμη στα πρώιμα τραγούδια του.
Μπροστά του ανοίγεται όλο το πεδίο του παράφορου και σκληρού ρομαντισμού σαν προφητεία: το πεδίο που θα καλλιεργήσουν και θα εξερευνήσουν ο Σούμαν, ο Μπραμς κι ο υπόλοιπος 19ος αιώνας.
Γενναιόδωρο και με μεγάλο εκφραστικό εύρος, το Κύκνειο Άσμα ζητά από τον τραγουδιστή και τον πιανίστα υψηλή αίσθηση ρυθμού και δραματουργίας, είναι μια πρόκληση και μια απόλαυση συγχρόνως. Ένα απ’ αυτά τα έργα όπου ο συνθέτης ξεπερνά τα όρια της ίδιας του της ούτως ή άλλως μεγάλης προσωπικότητας και, φθάνοντας προς το τέλος, συγκεφαλαιώνει μέσα του τους προηγούμενους, τους επόμενους και όλα τα είδη τέχνης.
