Στις 12 Ιανουαρίου 2016, το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (ΚΙΣ) μοίρασε το τεύχος Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 2015 του περιοδικού του Χρονικά αφιερωμένο στα 70 χρόνια του ΚΙΣ. Το τεύχος ξεκινούσε με το συνηθισμένο κύριο άρθρο που εκφράζει το ΚΙΣ το οποίο είχε ένα ασυνήθιστα οξύ –όσο και δίκαιο- περιεχόμενο. Τίτλος: «Ελευθερία έκφρασης. - Η ασυδοσία των αντισημιτών - Η διστακτικότητα των φιλοεβραίων». Περίληψη: «Το κύριο άρθρο του περιοδικού με τίτλο «Ελευθερία της έκφρασης – Η ασυδοσία των αντισημιτών, Η διστακτικότητα των φιλοεβραίων» αναφέρεται στο θράσος που χαρακτηρίζει τους αντισημίτες οι οποίοι υπό το πρίσμα της «ελευθερίας της έκφρασης» διαδίδουν το μίσος τους, συγκριτικά με τις προσεκτικές ενέργειες των φιλοεβραίων όταν θέλουν να υποστηρίξουν καλά τεκμηριωμένες θέσεις. Στο άρθρο επισημαίνεται ότι ενώ οι αντισημίτες «ελεύθερα εκφράζουν την ιδεολογία τους», οι φιλοεβραίοι κατηγορούνται ότι «υπηρετούν ξένα συμφέροντα».
Την επόμενη 13 Ιανουαρίου 2016, το ΚΙΣ μοίρασε «Ορθή επανάληψη» του τεύχους χωρίς το κύριο άρθρο και την αγγλόγλωσση περίληψη! Με αυτό τον τρόπο «γιόρτασε» τα 70 χρόνια επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά πως η ηγεσία του ελληνικού εβραϊσμού αποτελείται διαχρονικά από «juifs honteux» («Εβραίους που ντρέπονται για την ταυτότητά τους» ίσως είναι η καλύτερη μετάφραση του όρου), οι οποίοι άλλωστε μέχρι να αναδείξει ο γράφων δικαστικά τον αντισημιτισμό στην Ελλάδα επέμεναν πως δεν υπήρχε παρόμοιο πρόβλημα. Αναδημοσιεύουμε τα δύο «λογοκριμένα» κείμενα στη συνέχεια.
Κατά σύμπτωση στο τρέχον τεύχος Ιανουαρίου 2016 του TheBooks’ Journal δημοσιεύεται σχετικό άρθρο του γράφοντος με τίτλο «Ελληνοεβραϊκή σιωπή για αντισημιτισμό και Ολοκαύτωμα»…
Τα λογοκριμένα κείμενα
1.
Ελευθερία έκφρασης. - Η ασυδοσία των αντισημιτών - Η διστακτικότητα των φιλοεβραίων
ΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ παράδειγμα τακτικής που έχει επικρατήσει σε κάποιες ευρωπαϊκές κοινωνίες και φυσικά στην Ελλάδα συνίσταται στο εξής γεγονός: ΟΙ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΕΣ στηριζόμενοι στη συνταγματικά
κατοχυρωμένη ελευθερία του λόγου και στην καθιερωμένη πνευματική ελευθερία μπορούν να γράφουν ό,τι θέλουν, να παρουσιάζουν κάθε τι όπως τους συμφέρει, να επαναφέρουν παρωχημένες λαϊκές προκαταλήψεις (ακόμη και τις πιο άθλιες ή γελοίες), να προπαγανδίζουν καταδικασμένα από την ίδια τη
ζωή στερεότυπα, να διδάσκουν τη μισαλλοδοξία. Όλα αυτά καλύπτονται με τον δυναμισμό του θράσους κάτω από την «ελευθερία της έκφρασης»!
ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΟΙ ΦΙΛΟΕΒΡΑΙΟΙ, οι μη φανατικοί, οι αντικειμενικά ελευθερόφρονες όταν θέλουν να υποστηρίξουν τις θέσεις τους είναι «κουμπωμένοι», διστακτικοί, προσπαθούν να μην προκαλούν. Στην Ελλάδα μάλιστα ένα φιλοσημιτικό κείμενο πριν από όλα είναι συνήθως σκόπιμο να καταδικάσει αν είναι δυνατόν τις όποιες ενέργειες του Κράτους του Ισραήλ και μετά να προβάλει τις δικές του θέσεις! Υπάρχει ένας έμφυτος φόβος, ένας κρυμμένος δισταγμός: ο φιλοσημίτης προσπαθεί να μη δώσει ευκαιρία ώστε να μην υποστεί επίθεση από αντιτιθέμενους. Κι όχι μόνο αυτό αλλά έχει πολλές φορές και το δυσάρεστο «καθήκον» να «πρέπει» να εξηγήσει, ακόμα και να απολογηθεί σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν –ούτε θέλουν να μάθουν– την ιστορική αλήθεια και τα στοιχεία της πραγματικότητας.
ΤΟΥΤΟ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ στο γεγονός ότι ενυπάρχει σε πολλούς Έλληνες συμπατριώτες μας, ιδιαίτερα στη μη ανώτερη πνευματικά κοινωνική τάξη, στους λιγότερα «πεπαιδευμένους», ένας έμφυτος αντισημιτισμός. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι σήμερα πια δεν ισχύουν –τουλάχιστον δημόσια ή φανερά- οι κατηγορίες του τύπου οι «Εβραίοι που σταύρωσαν τον Χριστό» (Η Καθολική Εκκλησία μάλιστα δογματικά σαφώς κατεδίκασε αυτή την άποψη), ούτε για τους «Εβραίους που πίνουν τη Μεγάλη Παρασκευή αίμα χριστιανόπουλων». Υπάρχουν όμως κατάλοιπα στη λαϊκή ψυχή, λεκτικές κοινές εκφράσεις (π.χ. η Χάβρα των Ιουδαίων), καλυμμένα ή φανερά αντισημιτικά κηρύγματα εκκλησιαστικών παραγόντων, πολιτικοταξικές παρατάξεις όχι μόνον της Άκρας Δεξιάς που εκ πλαγίου δημιουργούν ένα υπόκωφο αντιεβραϊκό κλίμα.
Η ΔΙΑΦΟΡΑ μεταξύ αντισημιτών και φιλοεβραίων βρίσκεται ακριβώς στην αρχή που επισημάνθηκε παραπάνω: οι πρώτοι είναι πραγματικά ελεύθεροι να πράττουν ή να λέγουν ό,τι θέλουν, οι άλλοι χρειάζεται να δικαιολογούνται για τις θέσεις που υποστηρίζουν. Υπάρχει σε μερικές περιπτώσεις μία ακόμα διαφοροποιημένη άποψη, ότι οι αντισημίτες θεωρούνται δημοκράτες ιδεολόγοι, οι φιλοσημίτες ότι υπηρετούν «συμφέροντα». Δύο μέτρα και δύο σταθμά!
Ο ΑΝΤΙΕΒΡΑΪΣΜΟΣ έχει βαθιές ρίζες, ζωή είκοσι αιώνων. Όσο κι αν οι Εβραίοι υπήρξαμε κύρια θύματα της Ιεράς Εξέτασης, της εγκληματικής μανίας των τελευταίων δικτατόρων, του Χίτλερ και του Στάλιν, των σύγχρονων παγκόσμιων τρομοκρατικών οργανώσεων χρειάζεται παιδεία, πραγματική ελεύθερη σκέψη, έντιμη διδασκαλία ιστορικών γεγονότων (με τα θετικά επιτεύγματα, αλλά και αναγνώριση λαθών από όλες τις πλευρές) για να παραμεριστούν συσσωρευμένες λαθεμένες αντιλήψεις και δοξασίες. Πρόκειται για θέματα που δεν αντιμετωπίζονται με διατάξεις νόμων, αλλά με τίμιες προθέσεις καλής θέλησης σε αληθινά ελεύθερο δημοκρατικό κλίμα. Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας…
2.
“CHRONIKA”
Edition of the Central Board of Jewish Communities in Greece
Summary of Contents of Issue 244, vol. 38 • January - December 2015
The editorial of this issue, entitled “Freedom of Speech: the anti-Semites’ impunity, the philosemites’ hesitations”, refers to the impudence that characterizes the anti-Semites in disseminating their hate message, in comparison to the cautious attitude of the philosemites in expressing their well-documented views. The article points out that while the anti-Semites “freely express their ideology”, the philosemites are accused of “serving foreign interests”, and it concludes with the assessment that there is yet a lot to be done in the field of freedom of speech.
