Σύνδεση συνδρομητών

Γνώμες

Εμφάνιση άρθρων Books' Journal βάσει ετικέτας

Ποιος πράγματι ήταν ο Θανάσης Μαχιάς από την Αύρα Καλαμπάκας, στέλεχος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, που πέθανε στη φυλακή χτυπημένος και από τις δύο πλευρές του εμφυλίου; Σχολιασμός ενός άρθρου της Εστίας, με αφορμή τη μάχη της Μερίτσας, την πρώτη μάχη εθνικής αντίστασης στον ελλαδικό χώρο ενάντια στους ιταλούς κατακτητές, που διεξήχθη στις 11/2/1943. [ΤΒJ]

26 Φεβρουαρίου 2021

Ήταν το 2014, όταν ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας έπεφτε θύμα δολοφονίας από δυο Ρουμάνους ηλικίας τότε 27 και 24 ετών αντίστοιχα. Όπως είχε γίνει γνωστό τότε, ο συγγραφέας γνώριζε τους θύτες του –τουλάχιστον τον ένα– πάνω από 10 χρόνια, και τους έδινε τακτικά χρήματα έναντι υπηρεσιών. Χρήματα του είχαν ζητήσει και κατά τη μοιραία για τον Μένη Κουμανταρέα συνάντηση – και, μετά την άρνησή του, οι δύο νεαροί προχώρησαν στο αποτρόπαιο έγκλημά τους.

Το φοβερό του εγκλήματος, η συμπάθεια προς τον δημοφιλή συγγραφέα καθώς και ο σεβασμός προς το πρόσωπο του εκλιπόντος πλέον δεν επέτρεψε την ανάπτυξη μιας σοβαρής συζητήσεως τότε. Ο Κουμανταρέας είχε αναπτύξει σεξουαλικές σχέσεις με έναν 15χρονο, ο οποίος 10 χρόνια μετά τον σκότωσε. Και φυσικά το συνάφι γνώριζε όχι μόνο ποιες ήταν οι ερωτικές προτιμήσεις του συγγραφέα, αλλά και το ότι συνήθιζε, καθημερινά μάλιστα, και πάρα τα σοβαρά θέματα υγείας που αντιμετώπιζε, να πηγαίνει σε πιάτσες, κυρίως μεταναστών, προς άγραν εραστών.
Η κουβέντα που θα έπρεπε να γίνει, δεν έγινε ποτέ.

***

Διαβάζω για πρωτοβουλίες πάνω σε διάφορα ζητήματα που σκοπεύει να πάρει η κυβέρνηση, με αφορμή τόσο τις καταγγελίες στο χώρο του θεάματος και όχι μόνο, όσο και γενικότερα τα ζητήματα που θίγει το καθ’ ημάς #MeToo. Πάει καλά.

Υπάρχει όμως ένα εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα – ζήτημα που συνδέεται τόσο με την εκμετάλλευση ανηλίκων, μεταναστών ή μη, όσο και γενικότερα με το θέμα του trafficking: το ζήτημα της πορνείας. Εδώ είναι που ως κοινωνία εθελοτυφλούμε πλήρως. Στην Ελλάδα δεν υφίσταται ουσιαστικά νόμιμη πορνεία. Είναι σε ένα καθεστώς ημιπαρανομίας/ημινομιμότητας. Όσον αφορά δε την ανδρική πορνεία, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, καθώς καλύπτονται από πλήρες σκότος.
Μία γυναίκα δεν μπορεί με νόμιμο τρόπο να αναζητήσει και να πληρώσει για την παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών από έναν άνδρα, και το ίδιο ισχύει για έναν ομοφυλόφιλο. Κατά συνέπεια, ο μόνος δρόμος που μένει για έναν ομοφυλόφιλο που αναζητά τέτοιου είδους υπηρεσίες είναι να κινηθεί στις «πιάτσες», στην πλατεία Βικτωρίας, στην Κουμουνδούρου, στο Μεταξουργείο ή στο Ζάππειο. Εκεί όπου, συνήθως κατά κανόνα, εκδίδονται ανήλικοι, και που φυσικά δεn νομίζω να πηγαίνει κανένας και να ζητάει πρώτα ταυτότητα προτού προχωρήσει στην όποια πράξη. Αλλά δε μας απασχολούν αυτά, είναι πολύ βρώμικα πράγματα, πολύ σκοτεινά, οπότε μια χαρά είναι καλυμμένα στο σκοτάδι, μια χαρά μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι και –προπάντων– αθώοι.

Διαβάζω ακόμη, πως εξανίσταται η ελληνική κοινωνία από τις αποκαλύψεις ότι ο κατηγορούμενος ηθοποιός και σκηνοθέτης προσέφερε αλκοόλ στους ανήλικους ώστε να τους πείσει ευκολότερα να συνευρεθούν μαζί του.

Τρομερό! Λες και δε ζούμε στη χώρα που ένας ανήλικος μπορεί άνετα να πάει σε ένα σουπερμάρκετ ή σε ένα περίπτερο και να πάρει όσα λίτρα ουίσκι, βότκα ή μπύρες επιθυμεί. Λες και δε ζούμε στη χώρα που, υπό την σκέπη του ίδιου του σχολείου, γίνονται πάρτι σε διάφορα κλαμπ «για να μαζέψουν τα παιδιά χρήματα για την εκδρομή», όπου, φυσικά το αλκοόλ ρέει άφθονο. Για να μη μιλήσουμε για τις πενθήμερες. Ούτε για το κάπνισμα, αφού δεν νομίζω να υπάρχει ψιλικατζίδικο ή περίπτερο του οποίου ο καταστηματάρχης να ζητά ταυτότητα προκειμένου να πουλήσει τσιγάρα σε ανήλικο (ακόμη κι αν υπάρχει νόμος, είναι σαφές πως δεν τηρείται).

Οπότε αναρωτιέμαι τελικά: έχει τα κότσια, οποιαδήποτε κυβέρνηση, να προωθήσει μία «προοδευτική» πολιτική για την πορνεία, ώστε να σταματήσει ή, έστω, να περιοριστεί το trafficking; Κι έχει, ταυτόχρονα, τα κότσια να προωθήσει μια «συντηρητική» πολιτική που να περιορίζει, υπό μία έννοια μεν, αλλά ουσιαστικά να προστατεύει τους ανήλικους; Εδώ είναι τα δύσκολα και τα σοβαρά.

24 Φεβρουαρίου 2021

Η νεοελληνική ταυτότητα ως αγονία

Ανδρέας Πανταζόπουλος

Τι ακριβώς είναι ο ελληνικός «γουρουνολαός», κατά τον χαρακτηρισμό του εκδότη τηςΑκροπόλεως, Βλάση Γαβριηλίδη; Και πώς περιέγραφε την ταυτότητα των Ελλήνων ο Παύλος Νιρβάνας, που με δυο χρονογραφήματά του στο Νέον Άστυ, στις 17 Αυγούστου 1909 και στις 15 Σεπτεμβρίου 1909; Γιατί είναι ακριβής η αναφορά του δημοφιλούς χρονογράφου στις ψυχικές λαϊκές αναστολές του Έλληνα ως προς την κατανόηση της συλλογικής κακοδαιμονίας μέσω μιας αέναης μετάθεσης ευθυνών, στη συντηρητική αντι-ενθουσιαστική ειρωνεία του και στην απογοήτευσή του για το ασάλευτο, το ανακυκλούμενο νεοελληνικό παρόν; Εν τέλει, τι είναι η νεοελληνική αγονία;

02 Ιανουαρίου 2021

Η πρόοδος δεν είναι πλέον κάτι το αυτονόητο, η ιδέα της προόδου σκοτείνιασε εξαιτίας της επίκλησής της από ενθουσιώδεις οπαδούς της και γιατί εργαλειοποιήθηκε από δημαγωγούς. Στο εξής, η αναφορά στην πρόοδο περισσότερο διαιρεί παρά ενώνει. Αν η μαγική λέξη «πρόοδος» παραμένει κινητοποιητική, είναι γιατί παραδόξως παράγει σύγκρουση μεταξύ όσων εκθειάζουν και όσων κατηγορούν τον «προοδευτισμό» ως κοσμική θρησκεία.

04 Δεκεμβρίου 2020

Όλα τα ανθρώπινα όντα είναι εφοδιασμένα με ίση αξιοπρέπεια, αλλά κάθε άτομο έχει δικαίωμα και σε μια ταυτότητα, αυτή που κρίνει κεντρική, ή σε ένα μοναδικό πλέγμα ταυτοτικών εντάξεων, που εμπερικλείουν πολιτισμικές κληρονομιές ή παραδόσεις. Πράγμα που ισοδυναμεί με μια αποκατάσταση της παράδοσης, στον δρόμο που ανιχνεύθηκε από μια ορισμένη φιλοσοφική ερμηνευτική, η οποία αναδείχθηκε από τους Γκάνταμερ και Ρικέρ.

23 Νοεμβρίου 2020

Η παρουσίαση, στις 7 Νοεμβρίου 2020, του πολύ πρόσφατου βιβλίου του Στέλιου Ράμφου «Η Ελλάδα των ονείρων. Σπουδή στο συλλογικό μας φαντασιακό» (εκδ. Αρμός), που έγινε από τον ίδιο τον συγγραφέα διαδικτυακά, για όσους την παρακολούθησαν, ήταν μια εντυπωσιακή απεικόνιση της νεοελληνικής διχοστασίας, της διχασμένης ελληνικής ταυτότητας, σημαδεμένης, ακριβώς, από την αδυναμία αναγνώρισης από το «υποκείμενο» της πραγματικότητας του εξωτερικού κόσμου.

09 Νοεμβρίου 2020

Ενώ, ας πούμε, στην περίπτωση ενός ακροδεξιού εγκληματία κινητοποιείται αυτομάτως και φυσικά δίχως δομικές αναλύσεις το συναίσθημα του αριστερού, δεν συμβαίνει κάτι παρόμοιο όταν έχουμε ισλαμιστές δολοφόνους. Γιατί άραγε; Κάποιες σκέψεις.                   

31 Οκτωβρίου 2020

Ελληνική εξωτερική πολιτική

Χρήστος Α. Φραγκονικολόπουλος

Πώς θα μπορούσε η Δημόσια Διπλωματία (ΔΔ) να προσφέρει ευκαιριες πέραν των ορίων της σκληρής ισχύος

25 Σεπτεμβρίου 2020

Η εξαιρετική επιτυχία της καραντίνας και ο αισιόδοξος τρόπος με τον οποίο περάσαμε στα καλοκαιρινά μέτρα έδωσε την ψευδαίσθηση, ότι τελειώσαμε ή ότι ούτως ή άλλως «δεν ήταν κάτι σοβαρό», ή ακόμη, ότι κορωνοϊός δεν υπάρχει, «μας κοροϊδεύουν». Τα δύσκολα προβλήματα που αναμένονταν στην πρώτη φάση της πανδημίας του covid-19 φαίνεται ότι έρχονται τώρα. Είναι βέβαια σημαντικά μικρότερα από αυτά που συμβαίνουν σε πολλές χώρες, αλλά η αυξανόμενη τάση τους προκαλεί ανησυχία. Τι πρέπει να κάνουμε;

22 Σεπτεμβρίου 2020

Φωτιά στη δημοκρατία

Τριαντάφυλλος Καρατράντος

Για ποιο λόγο προσωπικότητες της αριστεράς, όπως ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος, εξυμνούν την υποτίθεται ανατρεπτική βία; Είναι η βία μαμή της ιστορίας; Και γιατί προτείνεται συχνά ένα γενικότερο πλαίσιο αμφισβήτησης της δημοκρατίας και της λειτουργίας των θεσμών στο όνομα μιας κάποιας άλλης δικαιοσύνης «του λαού»; [TBJ]

18 Σεπτεμβρίου 2020
Σελίδα 3 από 90