web only

Μετά την υπόθεση Ρίχτερ, πληροφορούμαστε για ακόμα ένα περιστατικό όπου η ιστορική έρευνα διώκεται και ο ιστορικός ερευνητής αναγκάζεται να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ακόμα μια δυσάρεστη πτυχή της περιβόητης ελληνικής ιδιαιτερότητας.

Ποιες είναι οι δυνάμεις που, υπό την καθοδήγηση αμερικανών στρατιωτικών, συμμετέχουν στη μάχη της Μοσούλης; Είναι η μάχη που ήδη διεξάγεται με σφοδρότητα ο νυν υπερ πάντων αγών του Ισλαμικού Κράτους; Και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της στο Ιράκ, τη Συρία, την Τουρκία, αλλά και στην Ευρώπη, που ζει στη σκιά του φόβου της ισλαμιστικής τρομοκρατίας;

Στα θερινά σινεμά απολαύσαμε την ταινία του Γούντυ Άλλεν όπου η υψηλή τάξη είχε κυλήσει στο βούρκο της παρανομίας και των εκβιασμών. Λάμψη και διαφθορά μαζί. Café Society την ονομάζουν περιπαιχτικά. Εμείς δυστυχώς εξελληνίζουμε την χολυγουντιανή διαφθορά στις δικές μας αισθητικές προσλαμβάνουσες: Φραπέ society θα την αποκαλούσα.

Μια νέα αναφορά στην εισαγγελία καταθέτει το Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι, που διεκδικεί τη δικαστική έρευνα πληθώρας περιπτώσεων oι οποίες ενδεχομένως συνιστούν αδικήματα με άμεσο ή έμμεσο ρατσιστικό χαρακτήρα. Το πλήρες κείμενο της αναφοράς ακολουθεί:

Η προχθεσινή επαναληπτική ψηφοφορία κατ’ απαίτηση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος είπε οργίλος στους συνέδρους «Αν καταλαβαίνετε τι ψηφίζετε καλώς. Αλλά αν δεν καταλαβαίνετε, τότε υπάρχει θέμα γιατί ψηφίσατε ενάντια στην εισήγησή μου», δεν είναι ένα τυχαίο και αποσπασματικό ξέσπασμα λόγω της έντασης (;) των εργασιών του συνεδρίου. Είναι η πιο γνήσια έκφραση μιας μακράς παράδοσης της ελληνικής Αριστεράς που έχει τις απαρχές της στη σωτηριολογική περί ηγέτη θεώρηση της Τρίτης Διεθνούς, σύμφωνα με την οποία αυτός και μόνο είναι ο φορέας, κάτοχος και νομέας της μίας και απόλυτης αλήθειας.

Έπειτα από δεκαετίες προγραμμάτων για τα οποία δαπανήθηκαν/σπαταλήθηκαν  εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ οι Ρομά εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες ακραίου κοινωνικού αποκλεισμού και είναι θύματα κοινωνικού και θεσμικού ρατσισμού. Το παραδέχεται και η κυβέρνηση.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος αναφερόμενος στην τροπολογία που κατέθεσε και νύκτωρ απέσυρε ο Υπουργός Επικρατείας για τις τηλεοπτικές άδειες έκανε τη δήλωση που ακολουθεί.

Είναι εντυπωσιακή η εμμονή των εγχώριων διανοούμενων στη χρήση μίας άσκοπα περίπλοκης γλώσσας. Οι Έλληνες σκεπτόμενοι γράφουν δύσθυμα και ταυτόχρονα επιδεικτικά, σε ένα παροξυσμό όπου η πόζα έχει μεγαλύτερη σημασία από το μήνυμα.

Τους πρώτους μήνες μετά την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου πολλοί υπουργοί και στελέχη του κόμματος δήλωναν με νόημα πως πήρανε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία. Ήταν ακόμα αρχή και μας προκαλούσαν μια κάποια εντύπωση τέτοιου είδους δηλώσεις. Τι εννοούσε ο ποιητής; Μια κυβέρνηση εξεδήλωνε την πρόθεσή της να απλώσει τα πλοκάμια της σε κάθε γωνιά του δημόσιου χώρου, να ελέγξει πανοπτικά κάθε λειτουργία της κρατικής δράσης και να έχει καθοριστικό λόγο στην άσκηση οποιασδήποτε αρμοδιότητας. Επρόκειτο για μια ανενδοίαστη ομολογία πως οι νεοεκλεγέντες στοχεύουν να καταχραστούν την κυβερνητική τους θέση για να επιτύχουν έναν τρομακτικό συντονισμό της κοινωνίας με το κόμμα.

Ο ΟΑΣΘ είναι το μετεμφυλιακό άγος της πόλης και θα το κουβαλάει, για πολλά χρόνια, ακόμη πάνω της και εναντίον των συμφερόντων των πολιτών της (αλλά και όλων των φορολογούμενων του ελληνικού κράτους) εάν δεν υπάρξουν πρωτοβουλίες συντονισμένες και, παράλληλα, πολιτική βούληση, για λύση βιώσιμη και σταθερή.