Στα 1917, η κομμουνιστική επανάσταση εκπροσωπούσε το φως και την ελπίδα των κοινωνιών που στόχευαν να απαλλαγούν από τα δεσμά της φεουδαρχία και, αργότερα, του καπιταλισμού. Στα 1989, οπότε και τα μαρξιστικά καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης κατέρρευσαν, ο κομμουνισμός αποδείχθηκε ένα κοινωνικό και πολιτικό σύστημα, το οποίο είχε καταρρεύσει ηθικά στις συνειδήσεις των ανθρώπων πολλά χρόνια πριν.  

Αντί προλόγου.. ένα παραμύθι. Μετά από πολλούς και μακροχρόνιους πόλεμους σε μία άκρη της Μεσογείου κάποιοι από τη Δύση είπαν: «δεν έχουμε άλλα λεφτά να ασχολούμαστε με αυτούς τους λαούς εκεί πέρα». Έτσι δημιούργησαν κάποιες χώρες και κατοίκησαν σε αυτές διάφορες φυλές που πίστευαν σε διαφορετικούς θεούς και δόγματα. Με τον καιρό, σε μια από αυτές τις χώρες, κάποιοι από μια πολύ μικρή ομάδα, που τους έλεγαν Αλαουΐτες, κατάφεραν να επιβληθούν πάνω σε όλες τις άλλες μεγάλες ομάδες και φυλές και άρχισαν να κυβερνούν για πολλές δεκαετίες. Με τα χρόνια και τις δυσκολίες, όμως, αναζωπυρώθηκαν τα μίση και οι διαφορές και κάθε ομάδα προσπαθεί με τη βοήθεια κάποιων καινούργιων φίλων αλλά και παλιών εχθρών να εδραιώσει και να σιγουρέψει το μέλλον της. Όμως, κάθε μικρή και μεγάλη ομάδα και φυλή έχει κάθε λόγο να φοβάται ότι όταν τελειώσει και αυτός ο πόλεμος θα γίνει στόχος και βορά των νικητών και όσοι ξένοι στηρίζουν την κάθε πλευρά έχουν πλέον να χάσουν πάρα πολλά υλικά αγαθά. Έτσι ο πόλεμος στη Συρία συνεχίζεται.