Μισέλ Φάις, Από το πουθενά. Μυθιστόρημα, Πατάκη, Αθήνα 2015, 216 σελ. Σ’ ένα δωμάτιο, την ίδια ώρα, για δώδεκα χρόνια, μια γυναίκα κι ένας άντρας συναντιούνται: ψυχαναλύτρια και αναλυόμενος, διαλέγονται, σιωπούν, ξεγυμνώνονται εναλλάξ. Οδύνη και άρνηση, σαγήνη και απώθηση, σαρκασμός και εμβάθυνση πυκνώνουν στην ατμόσφαιρα του δωματίου, ενώ έξω, αλλού, ο μεγάλος κόσμος, αποσυναρμολογημένος στις μικροϊστορίες όσων των εποικούν, στα σπαράγματα της ζωής τους και τα θραύσματα των ονείρων τους, ξετυλίγει τον ζόφο του σαν ένα σύννεφο που σκιάζει την θεραπευτική διαδικασία, σαν μια αντιστικτική μελωδία που με την πολύηχη κακοφωνία της προκαλεί την μονοφωνία της ψυχανάλυσης. Το μυθιστόρημα είναι ένας αντικατοπτρισμός του μέσα χάους στο έξω –και αντιστρόφως–, μια ανοιχτή, δυνάμενη να επεκτείνεται στο διηνεκές, συνομιλία του εαυτού και των άλλων. [ΤΒJ]