Orhan Pamuk, Κάτι παράξενο στο νου μου, μετάφραση από τα τουρκικά: Στέλλα Βρεττού, Ωκεανίδα, Αθήνα 2015, 724 σελ. Λέγεται Μεβλούτ, αλλά θα μπορούσε να έχει ένα οποιοδήποτε όνομα. Κανείς δεν θα το θυμόταν αν δεν το είχε χρησιμοποιήσει για να ονομάσει τον κεντρικό ήρωά του, έναν ασήμαντο άνθρωπο που πουλάει μποζά, κάτι σαν σαλέπι, στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης. Ο Ορχάν Παμούκ επιστρέφει με την ιστορία της ασήμαντης ζωής ενός ασήμαντου ανθρώπου στην Κωνσταντινούπολη, χωνευτήρι πολιτισμών (αλλά και στην αιχμή της σύγκρουσης των πολιτισμών της Ανατολής και της Δύσης). Μαγεία ή ρεαλισμός; [ΤΒJ]

Μισέλ Φάις, Από το πουθενά. Μυθιστόρημα, Πατάκη, Αθήνα 2015, 216 σελ. Σ’ ένα δωμάτιο, την ίδια ώρα, για δώδεκα χρόνια, μια γυναίκα κι ένας άντρας συναντιούνται: ψυχαναλύτρια και αναλυόμενος, διαλέγονται, σιωπούν, ξεγυμνώνονται εναλλάξ. Οδύνη και άρνηση, σαγήνη και απώθηση, σαρκασμός και εμβάθυνση πυκνώνουν στην ατμόσφαιρα του δωματίου, ενώ έξω, αλλού, ο μεγάλος κόσμος, αποσυναρμολογημένος στις μικροϊστορίες όσων των εποικούν, στα σπαράγματα της ζωής τους και τα θραύσματα των ονείρων τους, ξετυλίγει τον ζόφο του σαν ένα σύννεφο που σκιάζει την θεραπευτική διαδικασία, σαν μια αντιστικτική μελωδία που με την πολύηχη κακοφωνία της προκαλεί την μονοφωνία της ψυχανάλυσης. Το μυθιστόρημα είναι ένας αντικατοπτρισμός του μέσα χάους στο έξω –και αντιστρόφως–, μια ανοιχτή, δυνάμενη να επεκτείνεται στο διηνεκές, συνομιλία του εαυτού και των άλλων. [ΤΒJ]