The books' journal

Από πάντα, οι Έλληνες έχουμε μια κακιά συνήθεια. Έχουμε την εντύπωση ότι όλος ο ντουνιάς γυρνάει γύρω από εμάς. Ότι είμαστε το άλας της Γης. Γι’ αυτό διαβάζω διάφορα ανόητα σχόλια, γύρω από το καρακιτσαριό της τελετής στην Πόλη, επί τη επετείω της αλώσεως. Πέρα από εθνικούς συμβολισμούς, ωστόσο, το μεγάλο θέμα είναι η αδυναμία της Ελλάδας να κατανοήσει την Τουρκία – και να χρησιμοποιήσει το δυναμισμό της οικονομίας σε ένα πρόγραμμα ανάκαμψης. Γι’ αυτό θα μείνουμε μόνο στα σύμβολα.

H κατάσταση δεν είναι έκτακτη και προσωρινή, η συστηματική μελέτη των μεταναστευτικών πιέσεων στον ευρωπαϊκό Νότο αναδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Από το 2002 αρχίζει να καταγράφεται συστηματικά το μέτωπο της Μεσογείου ως η κύρια πηγή εισόδου μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Είμαι Εβραίος, ich bin ein Berliner, είμαι πάνω στους Δίδυμους Πύργους, με λένε Αξαρλιάν.  Κι είμαι Charlie Hebdo.

Μνήμη Ζορζ Βολίσνκι

Ένας βιαστικός αποχαιρετισμός στον Ζορζ Βολινσκί, έναν «δικό μας» οπαδό της ελευθερίας, που χαρακτήρισε τα νεανικά μας χρόνια κι είναι ανάμεσα σε εκείνους που μας διαμόρφωσαν. 

Οι σκιτσογράφοι και οι δημοσιογράφοι του Charlie Hebdo είναι μάρτυρες για την ελευθερία. Ξεχωριστές προσωπικότητες του δημόσιου λόγου, αλλά πρωτίστως γενναίοι άνθρωποι, αψήφησαν την απειλή και δημοσίευσαν τα περίφημα σκίτσα του Μωάμεθ, τις επικηρυγμένες από το φανατικό Ισλάμ εικονογραφήσεις ενός «φανατικού Θεού», ενός θεού του θανάτου.